Hirving Lozano

Hirving Lozano

Pełne imię i nazwisko	Hirving Rodrigo Lozano Bahena
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1995 Meksyk
Wzrost	175 cm
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	PSV
Numer w klubie	27
Kariera juniorska
Lata Klub 2006–2014 Pachuca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2014–2017 Pachuca 120 (31) 2017–2019 PSV 60 (34) 2019–2023 Napoli 120 (23) 2023– PSV 19 (5) W sumie: 319 (93)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2014–2015  Meksyk U-20 8 (6) 2015–2016  Meksyk U-23 8 (1) 2016–  Meksyk 69 (18) W sumie: 85 (25)
↑ Aktualne na: 30 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 30 marca 2024.
Dorobek medalowy
Złoty Puchar CONCACAF srebro Stany Zjednoczone 2021
Multimedia w Wikimedia Commons

Hirving Rodrigo „Chucky” Lozano Bahena (ur. 30 lipca 1995 w mieście Meksyk) – meksykański piłkarz występujący na pozycji skrzydłowego, reprezentant Meksyku, od 2023 roku zawodnik holenderskiego PSV.

Początki

Lozano przyszedł na świat w dzielnicy Coyoacán stołecznego miasta Meksyk jako syn Jesúsa Lozano^[1]. Swoje imię otrzymał wskutek błędu urzędnika, który przez pomyłkę zarejestrował noworodka jako Hirving zamiast wybranego przez rodziców dziecka imienia Irving^[2]. Posiada młodszego brata, Bryana Mauricio (ur. 1997), który również jest piłkarzem (występuje w juniorach klubu Pumas UNAM)^[3]. Wychowywał się w ubogiej rodzinie i w młodym wieku rozpoczynał treningi piłkarskie za sprawą swojego ojca i wuja, którzy byli wielkimi fanami tej dyscypliny^[2]. Jako dziecko trenował w zespołach juniorskich klubu Pumas UNAM w jednej ze stołecznych dzielnic Pedregal^[3]. Kibicował drużynie Chivas de Guadalajara, zaś podczas gry starał się naśladować swoich piłkarskich idoli – Damiána Álvareza i Cristiano Ronaldo^[4].

W wieku jedenastu lat Lozano podczas krajowej olimpiady został zauważony przez wysłanników klubu CF Pachuca, posiadającego jedną z najlepszych akademii juniorskich w Meksyku. Po konsultacji z rodziną zdecydował się na przenosiny do tej ekipy, co wiązało się z samotną przeprowadzką do miasta Pachuca i zamieszkaniem w klubowym internacie^[2]. W akademii młodzieżowej Pachuki przeszedł przez wszystkie szczeble wiekowe; występował między innymi w lidze do lat piętnastu (10 meczów/0 goli), siedemnastu (38 meczów/12 goli), dwudziestu (15 meczów/0 goli) oraz trzecioligowych rezerwach klubu – Titanes de Tulancingo (4 mecze/1 gol). Dwukrotnie wywalczył mistrzostwo Meksyku w kategorii do lat siedemnastu. W międzyczasie brał udział w wielu międzynarodowych turniejach juniorskich na całym świecie, między innymi w Japonii i Anglii. Podczas pobytu w Pachuce wraz ze swoim kolegą klubowym Rodolfo Pizarro studiował również wychowanie fizyczne na współpracującej z jego klubem placówce Universidad del Fútbol y Ciencias del Deporte^[2].

Kariera klubowa

Pachuca

Do treningów seniorskiej drużyny Lozano został włączony jako siedemnastolatek przez trenera Gabriela Caballero, swojego byłego opiekuna z kategorii wiekowej do lat dwudziestu^[4]. Pierwszy mecz w dorosłym zespole Pachuki rozegrał jednak już za kadencji szkoleniowca Enrique Mezy, 15 stycznia 2014 w zremisowanym 1:1 spotkaniu z drugoligowym Cruz Azul Hidalgo w rozgrywkach krajowego pucharu (Copa MX), spędzając na boisku pełne 90 minut^[5]. W lidze meksykańskiej (Liga MX) zadebiutował natomiast 8 lutego tego samego roku w meczu z krajowym gigantem – Américą na Estadio Azteca. Pojawił się wówczas na placu gry w 83. minucie przy bezbramkowym wyniku, zmieniając Jürgena Damma, a już w 88. minucie po indywidualnym rajdzie zdobył swojego premierowego gola w zawodowej karierze, dzięki któremu Pachuca wygrała to spotkanie 1:0^[6].

Bezpośrednio po tym Lozano – występujący wówczas z numerem 70 na koszulce – zaczął notować regularne występy w pierwszym zespole. Pierwszą czerwoną kartkę w karierze otrzymał 29 marca tego samego roku za brutalny faul na Adriánie Cortésie w 68. minucie ligowej konfrontacji z Veracruz (1:3)^[7]. Początkowo pełnił wyłącznie rolę rezerwowego, pojawiając się na boiskach w drugiej połowie, lecz pod koniec kwietnia 2014 wygrał rywalizację o miejsce w składzie z kolumbijskim skrzydłowym Johnem Pajoyem. Mimo młodego wieku został podstawowym piłkarzem Pachuki, tworząc siłę ofensywną ekipy wraz z graczami takimi jak Enner Valencia czy Jürgen Damm. W swoim debiutanckim, wiosennym sezonie Clausura 2014 wywalczył z ekipą Enrique Mezy tytuł wicemistrza Meksyku, przegrywając w dwumeczu finałowym z Leónem po dogrywce łącznym wynikiem 3:4 (3:2, 0:2)^[8]. Sam zebrał jednak za swoje występy bardzo udane recenzje – zdobył gola w pierwszym meczu finałowym^[9], zaczął być uznawany za jednego z najbardziej utalentowanych piłkarzy w kraju, a magazyn „Récord” w swoim plebiscycie uhonorował go nagrodą dla odkrycia sezonu^[10].

W kolejnym sezonie Lozano (który zmienił numer na koszulce na 8) wziął udział w pierwszym międzynarodowym turnieju w seniorskiej karierze – Lidze Mistrzów CONCACAF. Już w swoim debiucie w tych rozgrywkach, 6 sierpnia 2014 w pojedynku z honduraskim Realem España (4:1), wpisał się na listę strzelców^[11] (Pachuca odpadła ostatecznie z tamtej edycji w ćwierćfinale, przegrywając z kanadyjskim Montreal Impact^[12]). Kilka tygodni później, 30 sierpnia w wyjazdowym meczu ligowym z Leónem (2:1), zdobył dwie bramki po strzałach z dystansu; został wówczas wybrany przez serwis MedioTiempo na piłkarza siódmej kolejki, a jego pierwszy gol został uznany za najładniejsze trafienie tygodnia w lidze^[13].

Wraz z końcem 2014 roku Lozano udał się na zgrupowanie młodzieżowej reprezentacji przed mistrzostwami Ameryki Północnej, wskutek czego ominęła go większa część okresu przygotowawczego do sezonu pod okiem nowego trenera Pachuki – Diego Alonso. Mimo to od razu po powrocie do klubu znalazł swoje miejsce w systemie gry urugwajskiego szkoleniowca; jako skrzydłowy w taktyce 4–3–3 miał niepodważalną pozycję w wyjściowej jedenastce^[14]. Alonso określił go wówczas „fundamentalnym zawodnikiem zespołu”^[15], zaś świetne występy dziewiętnastolatka zaowocowały zainteresowaniem ze strony klubów angielskich i holenderskich – w maju 2015 formalną ofertę kupna Lozano złożył zespół PSV Eindhoven, odrzuconą jednak przez Pachucę^[16]. W listopadzie tego samego roku znalazł się na ogłaszanej corocznie przez brytyjski dziennik The Guardian liście pięćdziesięciu największych talentów światowego futbolu^[17].

Pierwszego w dorosłej karierze hat tricka Lozano strzelił 19 marca 2016 w ligowej konfrontacji z Veracruz (6:0)^[18]. Podczas wiosennego sezonu Clausura 2016 jako lewoskrzydłowy stworzył ofensywny tercet drużyny z napastnikiem Franco Jarą i prawym skrzydłowym Jonathanem Urretaviscayą oraz wywalczył z Pachucą pierwsze w swojej karierze mistrzostwo Meksyku. Sam walnie przyczynił się do tego sukcesu – wystąpił we wszystkich dwudziestu trzech meczach rozgrywek (w każdym z nich w wyjściowym składzie) i strzelił osiem bramek, w tym jedną w doliczonym czasie gry półfinałowego pojedynku z Leónem (2:1), która dała Pachuce awans do finału^[19]. Rozegrał również pełne 90 minut w każdym z obydwóch spotkań finałowych z Monterrey (1:0, 1:1)^[20]. Został wybrany przez władze rozgrywek do najlepszej jedenastki sezonu^[21] oraz triumfował w oficjalnym głosowaniu na najlepszego ofensywnego pomocnika ligi, otrzymując 57% głosów (jego konkurent Edwin Cardona dostał 43%)^[22].

W kwietniu 2016 Lozano przedłużył kontrakt z Pachucą o kolejne cztery lata; w umowie została zapisana klauzula odstępnego w wysokości dwudziestu milionów dolarów^[23]. Już dwa miesiące później brytyjski dziennik „The Sun” doniósł o zainteresowaniu zawodnikiem ze strony Manchesteru United, a negocjacje z angielskim gigantem potwierdził także Andrés Fassi – wiceprezydent zarządu Pachuki^[24]. Sam gracz zadeklarował natomiast chęć skupienia się na nadchodzących turniejach reprezentacyjnych, niż ewentualnym transferze^[25].

Kariera reprezentacyjna

U–20

Lozano jako nastolatek reprezentował barwy narodowe w kilku kategoriach wiekowych. Na przełomie lipca i sierpnia 2013 wraz z prowadzoną przez szkoleniowca Mario Arteagę reprezentacją Meksyku do lat osiemnastu wziął udział w irlandzkim turnieju juniorskim Milk Cup. Jego kadra triumfowała wówczas w tych rozgrywkach, pokonując w finale gospodarza – Irlandię Północną (2:1), zaś on sam strzelił w tym meczu decydującego o zwycięstwie gola^[26].

W grudniu 2014 Lozano został powołany przez Sergio Almaguera do reprezentacji Meksyku U-20 na rozgrywane miesiąc później Mistrzostwa Ameryki Północnej U-20^[27]. Na jamajskich boiskach był kluczowym zawodnikiem drużyny i wystąpił wówczas w pięciu z sześciu możliwych spotkań, we wszystkich w wyjściowym składzie, pięciokrotnie wpisując się na listę strzelców – zdobył dwa gole w meczu z Kubą (9:1)^[28] oraz po jednym z Kanadą (2:0)^[29], Hondurasem (3:0)^[30] i z rzutu karnego z Salwadorem (3:1)^[31]. Meksykanie triumfowali wówczas w tych rozgrywkach, pokonując w finale po rzutach karnych Panamę (1:1, 4:2 k.)^[32], zaś Lozano wspólnie z Romainem Gallem został królem strzelców turnieju, otrzymując nagrodę Złotego Buta i znalazł się w ogłoszonej przez CONCACAF najlepszej jedenastce mistrzostw^[33].

W maju 2015 Lozano znalazł się w ogłoszonym przez Almaguera składzie młodzieżowej reprezentacji na Mistrzostwa Świata U-20 w Nowej Zelandii^[34]. Podczas mundialu pełnił rolę podstawowego zawodnika formacji ofensywnej, rozgrywając wszystkie trzy spotkania w pełnym wymiarze czasowym i strzelił otwierającego wynik gola w konfrontacji fazy grupowej z Urugwajem (2:1)^[35]. Było to jednak jedyne zwycięstwo jego kadry na tym turnieju; Meksykanie, mimo sporych oczekiwań, w pozostałych spotkaniach niespodziewanie przegrali z Mali (0:2)^[36] i Serbią (0:2)^[37] i zajęli ostatnie, czwarte miejsce w grupie, odpadając z rozgrywek. Kiepski występ drużyny na młodzieżowym mundialu został przyjęty w kraju jako wielkie rozczarowanie^[38].

U–23

W październiku 2015 Lozano, jako zawodnik reprezentacji Meksyku U-23 prowadzonej przez Raúla Gutiérreza, wziął udział w północnoamerykańskim turnieju kwalifikacyjnym do Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro^[39]. Wystąpił wówczas we wszystkich pięciu konfrontacjach (z czego w trzech w wyjściowym składzie) zdobywając bramkę w półfinale z Kanadą (2:0)^[40]. Meksykanie triumfowali w eliminacjach po pokonaniu w finałowym meczu Hondurasu (2:0)^[41], a on sam znalazł się w najlepszej jedenastce rozgrywek i został wybrany przez CONCACAF najlepszym piłkarzem turnieju^[42].

W lipcu 2016 Lozano znalazł się w powołanej przez Gutiérreza kadrze na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro^[43]. Na męskim turnieju piłkarskim rozegrał wszystkie trzy spotkania – w pierwszym składzie na lewym skrzydle z Niemcami^[44] (2:2) i Fidżi (5:1)^[45] oraz jako rezerwowy z Koreą Płd. (0:1). Meksykańscy piłkarze – broniący wówczas tytułu mistrzów olimpijskich sprzed czterech lat – spisali się znacząco poniżej oczekiwań i zakończyli swój udział w rozgrywkach na fazie grupowej^[46].

Seniorska reprezentacja

W czerwcu 2015 Lozano został powołany przez selekcjonera Miguela Herrerę do szerokiego składu drużyny narodowej na Złoty Puchar CONCACAF, jednak ze względu na występ na młodzieżowych mistrzostwach świata nie znalazł się w ostatecznej kadrze na turniej i wraz z jedenastoma innymi zawodnikami został przeniesiony na listę rezerwową^[47].

W lutym 2016 dwudziestoletni Lozano otrzymał pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Meksyku od kolumbijskiego selekcjonera Juana Carlosa Osorio^[48]. Zadebiutował w niej 10 lutego 2016 w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Senegalem, rozegranym na Marlins Park w Miami, kiedy to meksykańska kadra wystąpiła w krajowym składzie. Rozegrał wówczas na placu gry pełne 90 minut, notując asystę przy golu swojego klubowego kolegi Rodolfo Pizarro, zaś po spotkaniu Osorio określił go jako „zawodnika o niesamowitym potencjale”^[49]. Pierwszego gola w dorosłej reprezentacji strzelił już w kolejnym występie, 25 marca 2016 w wygranym 3:0 spotkaniu z Kanadą na BC Place Stadium w Vancouver, w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Rosji. W 39. minucie podwyższył wówczas prowadzenie Meksyku do dwóch bramek^[50].

W maju 2016 Lozano został powołany na jubileuszową, rozgrywaną w Stanach Zjednoczonych edycję turnieju Copa América^[25]. Przed rozpoczęciem imprezy był typowany przez media na zastępcę Giovaniego dos Santosa, który zrezygnował z udziału w rozgrywkach^[51]. Na samym turnieju wystąpił we wszystkich możliwych czterech spotkaniach, spisując się przeciętnie – początkowo po wejściu z ławki w meczach grupowych z Urugwajem (3:1)^[52] i Jamajką (2:0)^[53], a następnie w pierwszym składzie z Wenezuelą (1:1)^[54] i ćwierćfinale z Chile (0:7). Po ostatnim z wymienionych, kompromitującym dla Meksykanów meczu, podopieczni Osorio zakończyli udział w rozgrywkach^[55].

Statystyki

Klubowe

(aktualne na dzień 12 lutego 2023)

Klub	Sezon	Liga	Liga		Puchar kraju		Kontynentalne		Inne		Suma
			Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
CF Pachuca	2013/2014	Liga MX	16	2	8	3	—		—		24	5
	2014/2015		35	7	—		5	1	—		40	8
	2015/2016		40	12	7	0	—		1	0	48	12
	2016/2017		29	10	—		8	8	—		37	18
	Ogólnie		120	31	15	3	13	9	1	0	149	43
PSV Eindhoven	2017/2018	Eredivisie	29	17	3	2	2	0	—		34	18
	2018/2019		30	17	1	0	8	4	1	0	40	21
	2019/2020		1	0	1	0	3	0	1	0	5	0
	Ogólnie		60	34	5	2	13	4	2	0	79	40
SSC Napoli	2019/2020	Serie A	26	4	1	0	7	1	—		34	5
	2020/2021		32	11	4	3	6	1	1	0	43	15
	2021/2022		30	5	1	0	6	1	—		37	6
	2022/2023		21	3	0	0	5	1	—		26	4
	Ogólnie		109	23	6	3	24	4	1	0	140	30
Ogólnie w karierze			289	88	25	8	50	17	4	0	368	113

Reprezentacyjne

(aktualne na dzień 30 listopada 2022)

Reprezentacja	Rok	Mecze	Bramki
Meksyk	2016	12	1
	2017	12	6
	2018	10	1
	2019	5	2
	2020	2	1
	2021	12	4
	2022	10	1
Ogólnie		63	16

Sukcesy

Pachuca

• Zwycięstwo
  • Liga MX: 2016 (C)
• Drugie miejsce
  • Liga MX: 2014 (C)
  • Campeón de Campeones: 2016

Reprezentacyjne

• Zwycięstwo
  • Mistrzostwa Ameryki Północnej U-20: 2015
  • Turniej eliminacyjny do Igrzysk Olimpijskich: 2015

Indywidualne

• Odkrycie sezonu Liga MX (według „Récord”): 2014 (C)
• Najlepsza jedenastka Mistrzostw Ameryki Północnej U-20: 2015
• Król strzelców Mistrzostw Ameryki Północnej U-20: 2015
• Najlepszy piłkarz turnieju eliminacyjnego do Igrzysk Olimpijskich: 2015
• Najlepsza jedenastka turnieju eliminacyjnego do Igrzysk Olimpijskich: 2015
• Najlepszy ofensywny pomocnik Liga MX: 2016
• Najlepsza jedenastka Liga MX: 2016 (C)

Styl gry

Lozano jest prawonożnym, szybkim graczem, obdarzonym ponadprzeciętną techniką, kreatywnością i instynktem strzeleckim^[10]. W akademii juniorskiej Pachuki grał głównie jako prawy pomocnik lub prawy skrzydłowy, lecz aktualnie z powodzeniem może występować na obu skrzydłach^[56]. Zdarzało mu się również notować występy na pozycji ofensywnego pomocnika, zaraz za plecami atakujących. Ze względu na swoją ruchliwość, wymienność pozycji i charakterystyczne zejście z piłką ze skrzydła jest trudny do upilnowania przez obrońców drużyny przeciwnej, dysponuje także dobrym dośrodkowaniem^[57]. Włoski portal Tuttomercato porównał jego styl gry do Alexisa Sáncheza^[58]. Często określany przez media jako „perła” meksykańskiego futbolu^[59].

Życie prywatne

Lozano od dzieciństwa nosi przydomek „Chucky”, który został mu nadany przez jednego z kolegów z akademii juniorskiej CF Pachuca. Pseudonim nawiązuje do znanej z serii horrorów Laleczki Chucky, gdyż podczas pobytu w klubowym internacie nastoletni zawodnik zwykł straszyć swoich rówieśników, wchodząc nocą pod łóżko w swoim pokoju^[4].

Lozano już jako nastolatek wziął ślub ze swoją narzeczoną Patricią. W wieku osiemnastu lat po raz pierwszy został ojcem; 27 stycznia 2014 przyszła na świat jego córka Daniela^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Hirving Lozano w bazie National Football Teams (ang.)
• Hirving Lozano, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
• H. Lozano, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .