Historia Malty pod wpływem Fenicjan i Kartaginy

Malta w IX w. p.n.e. została skolonizowana przez Fenicjan, co zakończyło okres prahistorii w dziejach Malty. Nowi mieszkańcy zakończyli czasy izolacji wyspy i nawiązali szerokie kontakty handlowe z sąsiednimi ludami. Także w VIII w. Grecy osiedlili się w miejscu dzisiejszej Mdiny i żyli w pokoju z Fenicjanami^[1].

W 480 p.n.e. Malta przeszła pod panowanie Kartagińczyków, którzy pozostali tam przez dwa kolejne wieki. Wskutek wojen punickich przeszła w 218 p.n.e. w ręce Rzymian^[2].

Pod rządami Fenicjan

Fenicjanie zbudowali mury obronne wokół ważnych osad, lecz do dzisiejszych czasów pozostało ich niewiele. Około roku 700 p.n.e. Fenicjanie, na jednym z najwyższych punktów na wyspie, daleko od morza, założyli i ufortyfikowali miasto Maleth, obecnie Mdina (później miasto zostało zdobyte przez Rzymian i przemianowane na Melite). Ważne fortyfikacje powstały również w mieście Cittadella na Gozo, zbudowano również kilka wież i strażnic obserwacyjnych na wybrzeżu maltańskich wysp^[3].

Historycy uważają, że uprawa winorośli i tłoczenie wina zostało zapoczątkowane przez Fenicjan około VIII w. p.n.e.^[4]

Niewykluczone, że wyspy maltańskie były integralną częścią fenickiej sieci handlowej. Taką teorię snuje wielu uczonych w reakcji na odkrycie w 2014 r. wraku fenickiego statku w pobliżu wyspy Gozo, załadowanego amforami i kamieniami szlifierskimi^[5]. Fenicjanie mieszkali głównie na terenie obecnego Libanu i byli znani jako kupcy, którzy często podróżowali przez Morze Śródziemne^[6].

Pod rządami Kartaginy

Kartagińczycy rządzili Maltą od 480 p.n.e., ich rządy trwały przez ponad dwa i pół wieku. W tym czasie mieszkańcy uprawiali głównie oliwki, chleb świętojański, a także produkowali niektóre tekstylia^[7].

W czasie I wojny punickiej w 257 roku p.n.e. wyspy maltańskie doświadczyły niszczycielskiego najazdu armii rzymskiej pod dowództwem Gajusza Atiliusza Regulusa Serranusa, ostatecznie Malta ciągle pozostawała pod wpływami Kartaginy^[1].

Podczas II wojny punickiej rzymska flota pod dowództwem konsula Tyberiusza Semproniusza Longusa pokonała kartagiński garnizon dowodzony przez Hamilcara syna Gisco przyłączając ostatecznie Maltę do republiki rzymskiej^[8].

Przypisy

Bibliografia

• Malta. Praca zbiorowa. Luqa: Miller Distributor Limited, 2011. ISBN 978-99932-86-13-4. (ang.).