Hucbald

Hucbald z Saint-Amand, także Hucbaldus (ur. ok. 840 w diecezji Tournai we Flandrii, zm. 20 czerwca 930 w Abtei Saint-Amand)^[1] – flamandzki mnich, poeta, hagiograf, kompozytor i teoretyk muzyki.

Skomponował kilka utworów liturgicznych, w tym sekwencję, zbiór tropów do Gloria, Oficjum do św. Piotra i dwa hymny. Znany jest jednak przede wszystkim jako autor traktatu Musica (nazwanego De harmonica institutione w wydaniu Martina Gerberta, 1784); omawia w nim praktyczne aspekty nauczania, w tym notacji chorału i organum. Odwołuje się do teorii muzycznych Boecjusza.

Hucbald stał się sławny przez teksty, których w istocie nie napisał: dawniej przypisywano mu autorstwo innych traktatów, takich jak Musica enchiriadis, Commemoratio brevis czy Alia musica – jednak żaden z nich nie jest już uznawany za Hucbaldowski.

Zobacz też

• Musica enchiriadis
• Chorał gregoriański
• Organum
• Muzyka w średniowieczu

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
• Józef M. Chomiński, Historia harmonii i kontrapunktu, tom I, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1958
• Yves Chartier, "Hucbald of St Amand", The New Grove Dictionary of Music and Musicians, London, Macmillan, 2001