|
Pełne imię i nazwisko | Hugo Daniel Fernández Vallejo |
Data i miejsce urodzenia | 2 lutego 1945 Montevideo |
Data śmierci | 1 sierpnia 2022 |
Wzrost | 177 cm |
Pozycja | obrońca |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1961–1966 | Nacional | | | 1966–1967 | Racing Montevideo | | | 1968–1969 | Gimnasia La Plata | 13 | (0) | 1970 | Defensor Sporting | | | 1971–1972 | Cerro | | | 1972–1975 | Peñarol | | | 1975–1977 | CD Tenerife | 60 | (2) | 1978–1980 | Puebla | 74 | (7) | 1980–1981 | Peñarol | | | 1981 | Atlas | 3 | (0) | |
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Hugo Daniel Fernández Vallejo (ur. 2 lutego 1945 w Montevideo, zm. 1 sierpnia 2022[1]) – urugwajski piłkarz i trener piłkarski.
Kariera klubowa
Fernández pochodzi ze stołecznego miasta Montevideo i jest wychowankiem tamtejszego czołowego w kraju zespołu Club Nacional de Football. Do seniorskiej drużyny został włączony już jako szesnastolatek i przez kolejne sześć sezonów odniósł z nią kilka sukcesów; w latach 1963 i 1966 zdobył tytuł mistrza Urugwaju, podczas rozgrywek 1961, 1962 i 1965 wywalczył wicemistrzostwa kraju, za to w 1964 roku dotarł do finału prestiżowych rozgrywek Copa Libertadores, przegrywając w nim ostatecznie w dwumeczu z argentyńskim Independiente. W 1967 roku odszedł do niżej notowanego Racing Club de Montevideo, z którym przez dwa lata nie wywalczył żadnego trofeum, po czym wyjechał do Argentyny, gdzie podpisał umowę z Gimnasia y Esgrima La Plata. Po upływie kolejnych dwóch sezonów powrócił do ojczyzny, gdzie został graczem Defensora Sporting. W 1971 roku przeszedł natomiast do Club Atlético Cerro, gdzie również grał przez dwa lata.
W połowie 1972 roku Fernández podpisał umowę z jednym z najbardziej utytułowanych zespołów w kraju, CA Peñarol. Podczas gry w tej drużynie również zdobył kilka trofeów; w sezonie 1972 wicemistrzostwo Urugwaju, natomiast w latach 1973, 1974 i 1975 tytuły mistrzowskie. W lipcu 1975 po raz kolejny wyjechał za granicę, tym razem do Hiszpanii, gdzie zasilił tamtejszego drugoligowca CD Tenerife. Jako podstawowy piłkarz występował w nim przez kolejne dwa lata, zanotował również dwa występy na samym początku sezonu 1977/1978, po którym jego ekipa spadła do trzeciej ligi hiszpańskiej. W późniejszym czasie został piłkarzem meksykańskiego klubu Puebla FC, w którego barwach zadebiutował w tamtejszej Primera División 29 stycznia 1978 w wygranym 2:0 spotkaniu z Atlético Potosino, natomiast premierowego gola strzelił 9 kwietnia tego samego roku w zremisowanej 1:1 konfrontacji z Tampico. Po kilkunastu miesiącach powrócił do CA Peñarol, z którym w sezonie 1981 zdobył szóste i zarazem ostatnie mistrzostwo Urugwaju w karierze, a karierę zakończył jako zawodnik meksykańskiego Club Atlas z miasta Guadalajara.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Fernández rozpoczął pracę jako trener, początkowo podpisując umowę ze swoim byłym zespołem, CA Peñarol, zastępując na stanowisku szkoleniowca Osvaldo Balseiro. Z Peñarolem wywalczył tytuł wicemistrza Urugwaju w 1984 roku, po czym wyjechał do Meksyku, gdzie pracował przez zdecydowaną większość kariery trenerskiej. Początkowo podpisał umowę z kolejnym klubem, którego barwy reprezentował już jako zawodnik, czyli Puebla FC. Spędził tam kolejne cztery lata, a w sezonie 1987/1988 zdobył z nim krajowy puchar – Copa México. Bezpośrednio po tym sukcesie odszedł do ekipy Tigres UANL z miasta Monterrey, której szkoleniowcem pozostawał z kolei przez nieco ponad pół roku i nie odniósł żadnego sukcesu. W późniejszym czasie objął drużynę Tampico Madero FC, jednak został zwolniony po tym, jak w dwunastu spotkaniach ligowych zdołał odnieść tylko jedno zwycięstwo i znacznie przyczynił się do spadku klubu do drugiej ligi po sezonie 1989/1990. W 1991 roku wyjechał do Japonii, obejmując tamtejszy zespół Toshiba SC, który trenował przez następne dwa lata. W 1995 roku, już jako szkoleniowiec swojego macierzystego Club Nacional de Football, przyczynił się do zdobycia przez zespół wicemistrzostwa Urugwaju.
W listopadzie 1995 Fernández po raz drugi został szkoleniowcem Puebla FC, którego poprowadził do końca rozgrywek 1995/1996, jednak nie odniósł z nim żadnego osiągnięcia. W 1997 roku objął japońskiego drugoligowca Consadole Sapporo, z którym jeszcze w tym samym sezonie wywalczył awans do najwyższej klasy rozgrywkowej, jednak już po kolejnych dwunastu miesiącach jego zespół spadł z J-League. We wrześniu 2001 podpisał kontrakt z meksykańskim CD Irapuato, który wraz z końcem roku połączył się z Tiburones Rojos de Veracruz, przyjmując jego nazwę. Na początku marca 2003 po raz trzeci objął Pueblą i poprowadził ją w czterech ligowych meczach, po czym odszedł z ekipy. Wiosną 2006 bez większych sukcesów był trenerem drugoligowej drużyny Lobos BUAP z siedzibą w mieście Puebla, po czym przeszedł do klubu Dorados de Sinaloa z Culiacán, także występującego w Primera División A. W wiosennym sezonie Clausura 2007 wywalczył z nią mistrzostwo drugiej ligi meksykańskiej, co wskutek porażki w decydującym dwumeczu z Pueblą nie zaowocowało jednak awansem do najwyższej klasy rozgrywkowej. W jesiennych rozgrywkach Apertura 2007 dotarł za to z Dorados do finału drugiej ligi. W późniejszym czasie pełnił funkcję dyrektora sportowego Puebla FC; został zwolniony z tego stanowiska po upływie półtora roku w listopadzie 2012.
Przypisy
- ↑ LIGA MX: Fallece Hugo Fernández, ex jugador de Puebla (hiszp.)
Bibliografia
- Statystyki na MedioTiempo (hiszp.)
- Statystyki na BDFA (hiszp.)
Kariera trenerska
- Bonfiglio (1951)
- García (1952–53)
- Castañeda (1953–54)
- Costa (1954–55)
- Alonso (1955)
- García (1956)
- Ross (1957–58)
- Tamayo (1958–59)
- J.M. Rodríguez (1959–60)
- García (1960–62)
- Miloc (1962–64)
- Reynoso (1964)
- Blanco (1964–65)
- José Gómez (1965–67)
- Miloc (1967–71)
- Rey (1971–72)
- Villalobos (1972)
- Navarro Corona (1972–74)
- Mireles (1974–75)
- Manzotti (1975–76)
- Villaseñor (1977)
- López (1977–78)
- Prieto (1981–82)
- Torres (1983–84)
- Malta (1984–86)
- Haro (1986–87)
- Maldonado (1987–89)
- Maciel (1989)
- C. Rodríguez (1989)
- Puppo (1989)
- Troche (1989–90)
- Puppo (1990–91)
- F. Vargas (1992–93)
- G. Vargas (1994–95)
- Jorge Gómez (1995)
- G. Vargas (1997)
- Trejo (1997)
- Avilés (1998)
- Rergis (1998–99)
- Alvarado (1999–2001)
- Trejo (2001)
- Aranda (2001)
- Fernández (2001)
- Saldívar (2002–03)
- Hisis (2003[A])
- de los Cobos (2003)
- Guimarães (2004)
- Ascencio (2005)
- López (2005–06)
- Alvarado (2006)
- Alonso (2006)
- Bacas (2007)
- Manjarrez (2008)
- Rayas (2008–09)
- Orozco (2009)
- Batocletti (2009–10)
- I. Rodríguez (2010[A])
- Alvarado (2010)
- Scatolaro (2010)
- I. Rodríguez (2010–11)
- Arellano (2011)
- Eugui (2011)
- Rayas (2012)
- Orozco (2012)
- Medrano (2013)
- Márquez (2013[A])
- Serrano (2013)
- Ramírez Perales (2014)
- Sandoval (2014–15)
- Manrique (2015[A])
- Sosa (2015–16)
- Padilla (2016–18)
- Bracamontes (2018–19)
- Arellano (2019–20)
- Rivera (2020)
- San Román (od 2021)
|