Hymn

Ten artykuł dotyczy pieśni pochwalnej. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Hymn (z greckiego hýmnos – pieśń pochwalna) – uroczysta i podniosła pieśń pochwalna o apostroficznym charakterze wypowiedzi, komponowana na cześć bóstwa, szczególnej osoby, wydarzenia, ojczyzny (kraju), a także idei^[1][2].

W kręgu kultury europejskiej hymny znane były w basenie Morza Śródziemnego już w starożytności^[1]. Na stałe weszły do kanonów kulturowych wraz z rozwojem chrześcijaństwa, który uczynił swoim ten rodzaj literacki wzorując się na hebrajskim Starym Testamencie i judeochrześcijańskim Nowym Testamencie^[2].

W literaturze średniowiecznej hymn miał charakter niemal wyłącznie religijny. Istniały odmiany liturgiczne, śpiewane w czasie nabożeństw. Później pojawiły się rozbudowane są hymny protestanckie (pierwszy skomponowany przez Marcina Lutra). Ponadto w Anglii w okresie renesansu powstał anthem, czyli anglikański utwór chóralny^[1][2]. Współcześnie utożsamiany jest zazwyczaj z pieśnią patriotyczną^[1].

Istnieją hymny państwowe, narodowe, wojskowe, religijne, koronacyjne, akademickie itp. Niekiedy hymnem staje się utwór niespełniający ścisłych wymogów formalnych; wystarczy, że określona społeczność nada mu taką funkcję; przykładem może być hymn Europy – Oda do radości z IX Symfonii Beethovena^[1].

W polskiej hymnice istnieją utwory będące pieśniami zarówno religijnymi, jak i patriotycznymi (np. Boże, coś Polskę) lub równocześnie religijnymi i żołnierskimi (np. Bogurodzica). Pierwszym polskim królewskim hymnem była pieśń Gaude Mater Polonia Wincentego z Kielc^[1]. Innym znanym polskim hymnem jest Hymn do miłości Ojczyzny autorstwa Ignacego Krasickiego oraz Czego chcesz od nas, Panie? Jana Kochanowskiego.

Zobacz też

Zobacz w Wikiźródłach kategorię hymny

Zobacz hasło hymn w Wikisłowniku

• hymn harcerski
• hymn państwowy
• hymn spółdzielców
• polskie pieśni hymniczne

Przypisy