Ina
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Ina |
Ten artykuł dotyczy rzeki w Polsce. Zobacz też: inne znaczenia słowa "Ina". |
Ina w okolicach Łęska | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Polska | ||
Rzeka | |||
Długość | 126 km | ||
Powierzchnia zlewni | 2151 km² | ||
Średni przepływ | 12 m³/s Goleniów | ||
Źródło | |||
Miejsce | na wschód od kolonii Gronówko | ||
Współrzędne | 53°24′41″N 15°37′08″E/53,411389 15,618889 | ||
Ujście | |||
Recypient | Odra (Domiąża) | ||
Miejsce | na północ od Inoujścia | ||
Współrzędne | 53°32′03″N 14°38′09″E/53,534167 14,635833 | ||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |||
Położenie na mapie Polski | |||
|
Ina (niem. Ihna) – rzeka, prawy dopływ Odry o długości 126 km[1] w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim. Powierzchnia dorzecza obejmuje obszar 2151 km²[1]. Ina płynie przez Pobrzeże Szczecińskie, Pojezierze Zachodniopomorskie i na krótkim odcinku źródłowym Pojezierze Południowopomorskie.
Miasta nad Iną: Goleniów, Recz, Stargard.
Przebieg
Ina ma źródło na wschód od kolonii Gronówko (ok. 2,5 km)[2], na obszarze gminy Kalisz Pomorski, na Równinie Drawskiej. Stąd płynie w kierunku zachodnim do wsi Ciemnik, gdzie łączy się z Kanałem Iny biegnącym z jeziora Ińsko i Stubnica[3]. Następnie płynie na południowy zachód przez jezioro Krzemień i dalej na południe do Jeziora Bytowskiego.
Rzeka uchodzi do Odry, koryta Domiąża, poniżej jeziora Dąbie, na północ od wsi Inoujście, w granicach gminy Goleniów, koło południowego krańca wyspy Mnisi Ostrów.
Dorzecze
Dopływy (prawy-lewy):
- Kanał Żukowski
- Stobnica (L) wraz z Wardynką
- Reczyca (P)
- Mała Ina (L)
- Krąpiel (P) wraz z Krępą i Pęzinką
- Małka (P)
- Wisełka (P)
- Wiśniówka (P)
- Struga Goleniowska (P)
Jakość wód
W 2009 r. przeprowadzono badania jakości wód Iny w dwóch punktach pomiarowych. W ich wyniku oceniono elementy fizykochemiczne wód na poniżej stanu dobrego, stan ekologiczny na umiarkowany, a w ogólnej dwustopniowej ocenie stwierdzono zły stan wód Iny[4].
Punkt pomiarowy | Ocena elementów fizykochemicznych | Ocena elementów biologicznych | Stan ekologiczny | Stan chemiczny | Ogólny stan wód |
---|---|---|---|---|---|
poniżej Recza Pomorskiego (98,7 km) | poniżej stanu dobrego | II klasa | umiarkowany | poniżej dobrego | zły |
poniżej Goleniowa (10,2 km) | poniżej stanu dobrego | III klasa | umiarkowany | dobry | zły |
Według danych Inspekcji Ochrony Środowiska poprzez Inę następuje odpływ metali ciężkich do Morza Bałtyckiego – w ciągu 2012 roku w ilościach: 0,4 tony cynku, 1,1 tony miedzi, ok. 200 kg ołowiu, ok. 100 kg kadmu oraz ok. 200 kg niklu[5].
Szlak kajakowy
Ina jest miejscem spływów kajakowych. Spływ można rozpocząć w Reczu[6]. W Puszczy Goleniowskiej nieopodal Bącznika, przy drodze Stawno – Kliniska Wielkie rozpoczyna się szlak kajakowy „Meandry Iny” o długości 33,5 km, który prowadzi przez Zabród, Goleniów, Modrzewie i Bolesławice do Inoujścia, a następnie już wodami jeziora Dąbie do ośrodka żeglarskiego w Lubczynie[7]. W powiecie goleniowskim obowiązuje od 2012 roku zakaz pływania jednostkami z napędem motorowym[8].
Historia
Ina była w przeszłości rzeką o znaczeniu handlowym, a u jej ujścia, w miejscowości Inoujście, istniał od XIII wieku port morski należący do Stargardu.
- Osobny artykuł: Wojna Szczecina ze Stargardem o handel morski (1454-1464)#Port w Inoujściu.
W 1949 roku polskie władze zmieniły zapis nazwy rzeki z niemieckiego Ihna na polskie Ina[9].
24 lutego 2000 r. powołano Związek Gmin Dorzecza Iny z siedzibą w Marianowie, który stawia sobie za cel ochronę wód, ziemi i powietrza oraz krajobrazu będących bazą dla rekreacji i turystyki w obszarze dorzecza Iny[10]. Do związku należy 6 gmin: gm. Dobrzany, gm. Dolice, gm. Marianowo, gm. Maszewo, gm. Recz, gm. Suchań[11].
Od marca 2008 działa Towarzystwo Przyjaciół Rzek Iny i Gowienicy[12].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b IV.2 Rzeki. W: Raport o stanie środowiska w województwie zachodniopomorskim w latach 2008-2009. WIOŚ Szczecin, 2011-01-25, s. 59.
- ↑ Arkusz N-33-92-C. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ Jeleniogórskie Biuro Planowania i Projektowania: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Ińsko. Urząd Gminy i Miasta Ińsko, 2002, s. 22. (Załącznik do Uchwały Nr III/18/2002 Rady Miejskiej w Ińsku z dnia 30 grudnia 2002 roku)
- ↑ a b Ocena jakości wód powierzchniowych w województwie zachodniopomorskim w roku 2009. WIOŚ Szczecin, 2010-11-14, s. 10.
- ↑ Tabl. 10.6 Odpływ metali ciężkich rzekami do Morza Bałtyckiego w 2012 r.. W: Rocznik statystyczny gospodarki morskiej 2013. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2014-01-21, s. 338. Cytat: „Wyniki Państwowego Monitoringu Środowiska w zakresie Monitoringu Wód” – Główny Inspektorat Ochrony Środowiska.
- ↑ Na szlaku – Zachodniopomorskie: morze przygody
- ↑ Szlak kajakowy. Goleniowski Portal Turystyczny. [dostęp 2011-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-07)].
- ↑ Kurier Szczeciński (11.10.2012): Ina strefą ciszy
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8)
- ↑ Statut Związku Gmin Dorzecza Iny (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego Nr 14 z 29.03.2000 r., poz. 143, Nr 74 z 6.08.2010 r., poz. 1340)
- ↑ Wykaz związków międzygminnych (stan na dzień 31 marca 2011 r.). MSWiA. [dostęp 2011-06-14].
- ↑ Towarzystwo Przyjaciół Rzek Iny i Gowienicy – Strona Główna
Linki zewnętrzne
- Ihna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 248 .
- Ina w Puszczy Goleniowskiej (video)