Ibadytyzm

Ibadytyzm (arab. إباضية Ibāḍiyya) – ruch w łonie charydżyzmu^[1]; najbardziej umiarkowany i na początku XXI w. jedyny istniejący.

Jego założycielem był Abdullah ibn Ibad at Tamimi (stąd nazwa ruchu), chociaż wyznawcy uważają, że był nim pochodzący z Omanu Dżabir ibn Zaid al Azdi, najlepszy uczeń A’iszy, żony Mahometa, oraz Abdullaha ibn Abbasa, kuzyna Mahometa. Nie są tak surowi w traktowaniu innowierców i pozostałych muzułmanów jak pozostali charydżyci. Średniowieczna algierska dynastia Rustamidów wyznawała ibadytyzm. Obecnie wyznawcy tego nurtu rządzą w Omanie (75% populacji kraju). Występują też w Tanzanii (gł. Zanzibar), Algierii (gł. w Mzab), Libii (gł. Dżabal Nafusa) oraz Tunezji (gł. wyspa Dżerba). Obecnie jest ich około 4–5 mln. Znaczna część dowództwa antyfrancuskiej partyzantki w Algierii w połowie XX wieku była ibadytami z Kabylii.

Przypisy

Linki zewnętrzne

Zobacz hasło ibadytyzm w Wikisłowniku

• http://www.uga.edu/islam/ibadis.html
• http://www.angelfire.com/ok5/ibadhiyah/history.html
• https://web.archive.org/web/20050214112947/http://www.islamfact.com/books-htm/ibadi/46.htm