Ietsugu Tokugawa

Ietsugu Tokugawa
Imię japońskie
Kanji

徳川 家継

Transkrypcja Hepburna

Tokugawa Ietsugu

Ilustracja
Wizerunek herbu
Mon rodu Tokugawa
podpis
Siogun
Okres

od 1713
do 1716

Poprzednik

Ienobu Tokugawa

Następca

Yoshimune Tokugawa

Dane biograficzne
Data urodzenia

8 sierpnia 1709

Data śmierci

19 czerwca 1716

Ietsugu Tokugawa (jap. 徳川 家継 Tokugawa Ietsugu; ur. 8 sierpnia 1709, zm. 19 czerwca 1716) – siódmy siogun z dynastii Tokugawa. Panował od 1713 do 1716. Był synem Ienobu Tokugawy i wnukiem Tsunashige Tokugawy[1].

Lata 1709–1713

Ietsugu urodził się w 1709 r. w Edo (dzisiejsze Tokio) jako czwarty (jedyny, który przeżył) syn sioguna Ienobu i jego konkubiny Gekkōin. Jego ojciec miał wówczas 48 lat. Ienobu nie był wybitnym przywódcą i podobnie jak dwaj poprzednicy (Ietsuna i Tsunayoshi), miał tendencję do powierzania obowiązków kierowania krajem swoim zausznikom i doradcom. Jednym z nich, przez wiele lat, był ortodoksyjny konfucjanista szkoły shushi-gaku (nauka, doktryny Zhu Xi)[2], Hakuseki Arai (1657–1725). To on stał się opiekunem i nauczycielem małego Ietsugu.

Arai, jako zwolennik wzmocnienia roli bakufu i rodu Tokugawa próbował powiązać jego linię krwi z linią rodu Minamoto, założycieli pierwszego siogunatu. Z tego powodu małego następcę nazywano także Ietsugu Minamoto. Gdy miał trzy lata umarł jego ojciec i chłopiec został siogunem[3].

Lata 1713–1716

Od 1713 r. ceny towarów zaczęły gwałtownie rosnąć, co było spowodowane wieloma czynnikami (m.in. śmiercią Ienobu). Aby temu zapobiec, Arai zdecydował się na wprowadzenie w 1714 r. nowej waluty. Spowodowało to m.in. spadek cen ryżu.

W 1716 r. siogunat wydał dekret, którym powołał dwóch komisarzy ds. handlu zagranicznego (jednego w Edo, drugiego w Nagasaki) oraz zezwolił na cumowanie w porcie na sztucznej wyspie Dejima w Nagasaki 30 statków chińskich i 2 holenderskich każdego roku. Decyzja ta nie zmieniła jednak w żaden sposób polityki samoizolacji Japonii.

Siogun Ietsugu zmarł z powodu komplikacji po przeziębieniu w wieku sześciu lat, w dniu 19 czerwca 1716 roku[4]. Wraz z jego śmiercią wygasła główna linia rodu wywodząca się od Ieyasu Tokugawy. Następcą został Yoshimune Tokugawa z bocznej linii Kii.

Przypisy

  1. Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, 1984, s. 436. ISBN 83-04-01486-6.
  2. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1626. ISBN 4-7674-2015-6.
  3. Screech, T. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822, p. 97.
  4. Screech, p. 98.

Bibliografia

  • JolantaJ. Tubielewicz JolantaJ., Historia Japonii, Wrocław [etc.]: Ossolineum, 1984, ISBN 83-04-01486-6, OCLC 830236012 .
  • Screech, Timon. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822. Londyn, ISBN 0-7007-1720-X
  • Titsingh, Isaac. (1822). Illustrations of Japan. Londyn: Ackerman.
  • Titsingh, Isaac. Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paryż: "Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland", 1834
  • Totman, Conrad. (1967). Politics in the Tokugawa bakufu, 1600-1843. Cambridge: Harvard University Press.
  • p
  • d
  • e
Okres podbojów Ajnów
Okres rebelii Masakado Tairy
Okres wojny Gempei
Siogunat Kamakura
Ród Minamoto
Ród Kujō
Ród cesarski
Restauracja Kenmu
Siogunat Ashikaga
Okres Azuchi-Momoyama
Siogunat Tokugawa