Ikarus 435
 Ikarus 435 w Budapeszcie (ulica Ferenca Reittera; 2017) | |||
| Dane ogólne | |||
| Producent | Ikarus | ||
|---|---|---|---|
| Premiera | 1985 | ||
| Lata produkcji | 1985–2002 | ||
| Miejsce produkcji |
| ||
| Dane techniczne | |||
| Typy nadwozia | Średniopodłogowy autobus przegubowy klasy MEGA | ||
| Układ drzwi | 2-2-2-0 | ||
| Liczba drzwi | 3 | ||
| Wysokość podłogi | 760 mm (I drzwi) | ||
| Silniki | MAN D0826LUH10 | ||
| Moc silników | 260 KM | ||
| Skrzynia biegów | ZF 4HP-500 | ||
| Liczba przełożeń | 4 | ||
| Długość | 17850 mm | ||
| Szerokość | 2500 mm | ||
| Wysokość | 3000 mm | ||
| Masa własna | 14200 kg | ||
| Masa całkowita | 27000 kg | ||
| Rozstaw osi | 5570 mm | ||
| Wnętrze | |||
| Liczba miejsc ogółem | 183 | ||
| Liczba miejsc siedzących | 43 | ||
| Informacje dodatkowe | |||
| ABS | Niektóre | ||
| ASR |
| ||
| EBS |
| ||
| ESP |
| ||
| Klimatyzacja | Niektóre | ||
| |||
Ikarus 435 – węgierski autobus średniopodłogowy. Autobus w 1998 r. przeszedł modernizację, jak i modele 415 i 417.
W 1987 roku gdy wyprodukowano już pierwszą partię Ikarusów 415 przystąpiono do budowy wersji przegubowej. Zbudowano cztery prototypy różniące się wyposażeniem, które następnie testowano w wielu przedsiębiorstwach komunikacyjnych. Autobus, mimo że posiadał cztery pary dwuskrzydłowych drzwi, nowocześnie wykończone wnętrze i zabierał 183 pasażerów, nie został entuzjastycznie przyjęty, bowiem był dużo bardziej zaawansowany technologicznie niż poprzednik – Ikarus 280, a tym samym droższy. Nie budziło też zaufania umieszczenie silnika – wzorem konstrukcji zachodnich – w tylnej sekcji, umożliwiające obniżenie podłogi o 20 cm.
Zamówienia na autobus spływały nie tylko z polskich miast – głównie z Budapesztu, do którego trafiło 171 sztuk. Łącznie do 2000 roku wyprodukowano ok. 690 egzemplarzy, z czego blisko połowę skompletowano w Moskwie.
Eksploatacja w Polsce
Pierwsze seryjnie wyprodukowane Ikarusy 435.05 trafiły do Polski w latach 90.:
- W 1992 roku do Warszawy – 5 sztuk dla ówczesnych Miejskich Zakładów Komunikacyjnych (MZK); dwa lata później zostały włączone do parku taborowego nowo powstałych Miejskich Zakładów Autobusowych (MZA) oraz przypisane do zajezdni Woronicza (#7270-7274).
- W 1993 roku do Częstochowy – 5 sztuk modelu 435.05C, otrzymały one numery taborowe z zakresu #360-364.
- W 1994 do Poznania 1 egzemplarz modelu 435.05D razem z partią 19 Ikarusów 280.70A. Pojazd otrzymał numer #1501, następnie w 2006 roku dwukrotnie przenumerowany – na #1901, później #1951. Przez cały czas eksploatacji stacjonował na terenie zajezdni Warszawska.
W lutym 2009 roku zakończono użytkowanie ostatniego warszawskiego egzemplarza Ikarusa 435, o numerze #7272. W lipcu tego samego roku autobus opuścił teren zajezdni celem kasacji[1].
W lutym 2013 roku[2] poznańskie MPK wycofało z eksploatacji swój egzemplarz Ikarusa 435[3]. Jest on obecnie pojazdem zabytkowym warszawskiego Klubu Miłośników Komunikacji Miejskiej (KMKM).
W styczniu 2016 r. MPK Częstochowa wycofało z ruchu liniowego ostatniego jeżdżącego Ikarusa 435 o numerze #360, w celu zachowania jako egzemplarz zabytkowy.
Pokrewne
W 2002 roku moskiewskie Zakłady Budowy Maszyn Tuszino zaprezentowały prototypowy model autobusu Moskowit-6222[4], będący niemal identyczną kopią Ikarusa 435 – od oryginału różni się drobnymi szczegółami. W latach 2003–2004 wyprodukowano 31 sztuk.
Przypisy
- ↑ Adam G: Ikarus 435.05 #7272. Fotogaleria Transportowa – Phototrans.eu, 2009-07-24. [dostęp 2021-03-15]. (pol.).
- ↑ Ikarus 435. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu. [dostęp 2021-03-15]. (pol.).
- ↑ Ikarus 435.05D #1951. Fotogaleria Transportowa – Phototrans.eu. [dostęp 2021-03-15]. (pol.).
- ↑ КонстантинК. Жуков КонстантинК., РоманР. Агапитов РоманР., Премьеры „Мотор Шоу-2002”, Омнибус газета о пассажирском транспорте [zarchiwizowane 2015-11-22] (ros.).
- p
- d
- e
Autobusy i trolejbusy marki Ikarus
