Indeks cefaliczny : Antropologia, Indeks cefaliczny u psów Wikipedia, wolna encyklopedia

Indeks cefaliczny

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Indeks cefaliczny, wskaźnik cefaliczny, wskaźnik głowowy – stosunek szerokości czaszki do jej długości, pomnożony przez 100.

$IC={\tfrac {szerokosc}{dlugosc}}\times 100$

Mierzy się go na głowach osobników żywych. Wartości od 60 do 76 są charakterystyczne dla dolichocefalii, od 76 do 80 dla mezocefalii, a od 80 do 95 - brachycefalii. Mierzony na czaszkach jest o jeden punkt mniejszy. Nazywa się go wtedy wskaźnikiem czaszkowym.

Antropologia

Czaszka krótkogłowca i długogłowca widziane od strony sklepienia

W antropologii fizycznej analizuje się zarówno współczesne zróżnicowanie międzypopulacyjne wskaźników głowy jak i zmienność tego wskaźnika w historii. Tendencję do skracania się długości głowy nazywamy brachycefalizacją. Krótkogłowość jest cechą ewolucyjnie nową, formy kopalne człowieka były długogłowe. Na krótko- i długogłowców podzielił ludzi w XIX w. szwedzki anatom Gustaf Retzius.

Jan Czekanowski w swoich badaniach dowodził, że w historii Europy środkowej miały miejsca cykliczne wahania długości głowy (zmiany ku krótkogłowości w epoce mezolitu, brązu i późnego średniowiecza (bez Skandynawii). Natomiast paleolit, neolit i epokę żelaza charakteryzuje tendencja do długogłowości).

Brachycefalizacja zanikła w XVII w., obecnie obserwuje się raczej długogłowienie.

Brachycefalizację mezolityczną i z epoki brązu tłumaczy się czasami migracjami ludności, przyczyny średniowiecznej nie są znane. Tym samym definitywne przyczyny brachycefalizacji nie są jasne (poza migracjami może odgrywać rolę zmiana warunków życia i dobór naturalny).