Indicator
| Indicator[1] | |||
| Stephens, 1815[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – miodowód łuskogardły (I. variegatus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | miodowody | ||
| Rodzaj | Indicator | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Indicator sparrmanii Stephens, 1815 (= Cuculus indicator Sparrman, 1777) | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Indicator – rodzaj ptaków z rodziny miodowodów (Indicatoridae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce, Azji Południowo-Wschodniej i Południowej[10][11].
Morfologia
Długość ciała 12–20 cm; masa ciała 11–61 g[10].
Systematyka
Etymologia
- Indicator: epitet gatunkowy Cuculus indicator Sparrman, 1777; łac. indicator, indicatoris „przewodnik, zwracać na coś uwagę”, od indicare „pokazywać”, od index, indicis „znak, informator”, od in „pośród”; dicere „mówić”[12].
- Meliphagus: gr. μελι meli, μελιτος melitos „miód”; -φαγος -phagos „-jedzący”, od φαγειν phagein „jeść”[12]. Nomen nudum.
- Morocus: nazwa oparta na „Moroc” (Bruce, 1790) i nazwie gatunkowej Cuculus moroc Suckow, 1800[a][12]. Nomen nudum.
- Prodotes: gr. προδοτης prodotēs „zdrajca”, od προδοσια prodosia „zdrada”, od προδιδωμι prodidōmi „zdradzać”[12]. Gatunek typowy: Cuculus indicator Sparrman, 1777.
- Melignothes: gr. μελι meli, μελιτος melitos „miód”; γνωστης gnōstēs „wróżbita”, od γνωστευω gnōsteuō „poświadczyć”[12]. Gatunek typowy: Melignothes exilis Cassin, 1856.
- Melignostes: gr. μελι meli, μελιτος melitos „miód”; γνωστης gnōstēs „wróżbita”, od γνωστευω gnōsteuō „poświadczyć”[12]. Nowa nazwa dla Melignothes.
- Pseudofringilla: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; łac. fringilla „zięba”[12]. Gatunek typowy: Indicator xanthonotus Blyth, 1842.
- Pseudospiza: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; σπιζα spiza „zięba”, od σπιζω spizō „ćwierkać”[12]. Gatunek typowy: Indicator xanthonotus Blyth, 1842.
- Melipodagus: gr. μελι meli, μελιτος melitos „miód”; ποδαγος podagos „prowadzenie, kierowanie”, od ποδηγεω podēgeō „prowadzić”[12]. Gatunek typowy: Indicator variegatus Lesson, 1830.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[13]:
- Indicator pumilio Chapin, 1958 – miodowód mały
- Indicator willcocksi Alexander, 1901 – miodowód oliwkowy
- Indicator meliphilus (Oberholser, 1905) – miodowód ubogi
- Indicator exilis (Cassin, 1856) – miodowód brodaty
- Indicator minor Stephens, 1815 – miodowód szarogłowy
- Indicator maculatus G.R. Gray, 1847 – miodowód plamisty
- Indicator variegatus Lesson, 1830 – miodowód łuskogardły
- Indicator xanthonotus Blyth, 1842 – miodowód himalajski
- Indicator archipelagicus Temminck, 1832 – miodowód malajski
- Indicator indicator (Sparrman, 1777) – miodowód duży
Uwagi
- ↑ Synonim I. indicator.
Przypisy
- ↑ Indicator, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J.F. Stephens: Indicator. Honey-guide. W: R. Shaw: General zoology, or Systematic natural history. T. 9: Aves. Cz. 1. 1815, s. 131. (ang.).
- ↑ a b C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 65. (fr.).
- ↑ Ch.L. Nitzsch: Observationes de Avium Arteria carotide communi. Halle: 1829, s. 15. (łac.).
- ↑ J. Cassin. Descriptions of new species of African Birds, in the Museum of the Academy of Natural Sciences, of Philadelphia, collected by Mr. P. B. Du Chaillu, in Equatorial Africa. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 8, s. 156, 1856. (ang.).
- ↑ F. Heine. Catalogue of Birds collected on the rivers Camma and Ogobai, Western Africa, by Mr. P. B. du Chailluin 1858, with notes and descriptions of new species by John Cassin. „Journal für Ornithologie”. 8, s. 192, 1860. (niem.).
- ↑ A.O. Hume. Notes. „Stray Feathers”. 1, s. 314, 1873. (ang.).
- ↑ R.B. Sharpe: Birds of new Guinea. W: G.D. Rowley: Ornithological miscellany. Cz. 1. Trübner and Co., Bernard Quaritch, R.H. Porte: London, 1876, s. 207. (ang.).
- ↑ A. Roberts. Review of the Nomenclature of South African Birds. „Annals of the Transvaal Museum”. 8, s. 220, 1922. (ang.).
- ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Honeyguides (Indicatoridae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.indica1.01. [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Jacamars, puffbirds, toucans, barbets, honeyguides. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Indicatoridae Swainson, 1837 - miodowody - Honeyguides (Wersja: 2017-12-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-19].
