Inkastelacja

Wysocice (system wieżowy). Wieża romańskiego kościoła (XII-XIII wiek) to w istocie warowny, opatrzony strzelnicami stołp (wieża obronna) inkastelujący sakralną budowlę[1]

Inkastelacja – nadanie budowli, która ze swojej natury nie jest obiektem obronnym, charakteru obronnego. Inkastelacja może być pierwotna, gdy charakter obronny nadano podczas wznoszenia, lub wtórna, gdy budowlę przystosowano do tego celu później[2].

Inkastelacja może dotyczyć:

  • wyposażenia obiektu w urządzenia bądź obronne elementy architektoniczne (na przykład machikuły);
  • otoczenia nieobronnych budowli obwodem obronnym na przykład fosą, wałem, częstokołem, parkanem, i tymi podobnymi[2].

Przypisy

  1. ↑ Bogdanowski 1993 ↓, s. 64.
  2. ↑ a b Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski od Biskupina do Westerplatte. Warszawa-Kraków: PWN, 1996, s. 523.

Bibliografia

  • Janusz Bogdanowski: Sztuka obronna. Kraków: Zarząd Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych w Krakowie, 1993.