Insulina detemir

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Insulina detemir – wolno działający analog insuliny ludzkiej o wydłużonym czasie działania. Jego preparat jest stosowany w postaci wstrzyknięć w leczeniu cukrzycy.

Insulina detemir jest otrzymywana na drodze inżynierii genetycznej (rekombinacja DNA drożdży Saccharomyces cerevisiae) i różni się od insuliny ludzkiej:

1. związaniem w pozycji B29 z ε-aminową grupą lizyny czternastowęglowego łańcucha kwasu tłuszczowego
2. brakiem treoniny w pozycji B30

Zaletą insuliny detemir w porównaniu z insuliną NPH jest mniej zmienny i bardziej przewidywalny profil działania. Specyficzny profil farmakodynamiczny uzyskano przez tworzenie w miejscu wstrzyknięcia silnych połączeń między cząsteczkami leku oraz wiązaniu albumin przez łańcuch boczny kwasu tłuszczowego.

Czas działania zależy od dawki i wynosi do 24 h. Leczenie insuliną detemir nie wiąże się z niepożądanym przyrostem masy ciała, nie zwiększa zagrożenia hipoglikemią i nie różni się istotnie u dzieci, młodzieży i osób dorosłych.

Insulina detemir jest stosowana jako insulina bazalna w połączeniu ze wstrzyknięciami insuliny krótkodziałającej.

Dawki tej insuliny są podawane w jednostkach detemiru, które są 4-krotnie większe od jednostek międzynarodowych.

Preparaty handlowe

• Levemir^[1] (Novo Nordisk)

Zobacz też

• Insulina lispro
• Insulina aspart
• insulina glulizynowa
• insulina glargine

Przypisy