Ius sanguinis

Ten artykuł dotyczy terminu prawniczego. Zobacz też: inne znaczenia "prawa krwi".

Ius sanguinis (czyt. jus sangwin-is; łac. dosłownie: prawo krwi) – jeden z dwóch sposobów wyznaczania obywatelstwa z mocy prawa. W tym przypadku dziecko nabywa obywatelstwo tego państwa, którego obywatelem jest przynajmniej jedno z rodziców^[1]. Alternatywną metodą wyznaczania obywatelstwa jest ius soli (dosłownie: prawo ziemi).

W polskim porządku prawnym tradycyjnie przyjęto zasadę prawa krwi (art. 14 ustawy o obywatelstwie polskim), jednak uzupełniająco stosuje się także zasadę prawa ziemi – gdyby dziecko urodzone na terytorium Polski nie nabywało żadnego innego obywatelstwa.

Kraje, w których obowiązuje prawo krwi, to m.in. Polska, Rosja^[2], Francja, Niemcy, Ukraina, Australia czy Szwecja.

Zobacz też

• ius soli

Przypisy