Izolacja rozrodcza

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Izolacja rozrodcza zapobiega krzyżowaniu się już istniejących gatunków. Dzięki temu pula genów określonego gatunku nie miesza się z pulą innego, blisko spokrewnionego gatunku.

Rozróżniana jest izolacja prezygotyczna i izolacja postzygotyczna.

Izolacja prezygotyczna

Zachodzi kiedy osobniki z dwóch populacji nie są w stanie wygenerować w warunkach naturalnych zygoty. Przykłady izolacji:

• geograficzna (wyspy, jeziora, bariery w postaci pasm górskich, rzek, pustyń, wodospadów)
• czasowa (np. rośliny kwitnące w innych porach)
• partnerska (brak rozpoznawania samców/samic innego gatunku)
• mechaniczna (np. niezgodność narządów płciowych u owadów)
• biochemiczna (np. brak odpowiednich białek powodujących adhezję plemników do jaja)

Izolacja postzygotyczna

• hybrydy letalne in utero
• bezpłodność hybryd (np. muł)
• spadek witalności hybryd (ang. hybrid breakdown) w kolejnym pokoleniu (pokolenie F2 w porównaniu z pokoleniami F1 i P)