Józef Szajewski

Józef Franciszek Jan Szajewski
Józef Zmorzysko
„Philips”
podpułkownik geograf podpułkownik geograf
Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1891
Ostra Górka

Data śmierci

5 maja 1957

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

35 Pułk Piechoty
Wojskowy Instytut Geograficzny
Komenda Miasta Warszawy
PKU Nisko
KRU Nisko
Organizacja Specjalnych Akcji Bojowych

Stanowiska

zastępca komendanta miasta
komendant PKU
komendant RU
komendant „Osy”-„Kosy 30”

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Józef Franciszek Jan Szajewski vel Józef Zmorzysko, ps. „Philips” (ur. 4 grudnia 1891 w Ostrej Górce, zm. 5 maja 1957) – podpułkownik geograf Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 4 grudnia 1891 w Ostrej Górce, w ówczesnym powiecie będzińskim guberni piotrkowskiej, w rodzinie Stanisława i Agaty z Guzych. 30 czerwca 1921 otrzymał zezwolenie na zmianę nazwiska rodowego „Zamorzysko” na „Szajewski”[1]. Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej i Związku Strzeleckiego. 1 stycznia 1917 został mianowany na stopień chorążego. Pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu[2]. Latem 1917, po kryzysie przysięgowym, został internowany w Szczypiornie. We wrześniu tego roku, po ujawnieniu stopnia oficerskiego, został przeniesiony do obozu w Rastadt, a 1 grudnia do Werl.

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 35 Pułku Piechoty. 29 czerwca 1919 wyróżnił się podczas obrony Łohiszyna dowodząc 1. i 4. kompanią[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 620. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był nadal 35 pp. W ewidencji Wojska Polskiego figurował wówczas, jako „Jan Szajewski”[4]. Później został przeniesiony do 83 Pułku Piechoty w Kobryniu. W 1923 został odkomenderowany z 83 pp na dwuletni kurs Oficerskiej Szkoły Topografów[5]. 1 grudnia 1924 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 198. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Następnie pełnił służbę w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie[7]. 27 stycznia 1930 został mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 2. lokatą w korpusie oficerów geografów[8]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Komendy Garnizonu i Placu m. st. Warszawy (później przemianowanej na Komendę Miasta Warszawa)[9][10]. W grudniu 1932 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy komendanta miasta Warszawy[11]. W styczniu 1934 roku został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nisko w celu odbycia praktyki w służbie uzupełnień[12]. W sierpniu tego roku został zatwierdzony na stanowisku komendanta PKU Nisko[13]. W czerwcu 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Nisko, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Na wspomnianym stanowisku pozostawał w następnym roku[14].

Zmarł 5 maja 1957[15].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1203.
  2. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 33, jako Jan Szajewski.
  3. ↑ Brzychaczek 1929 ↓, s. 7-8.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 47.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 364, 410, 1537.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 817.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 23.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 238.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 347, 505.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 410.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 14.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 225.
  14. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 853.
  15. ↑ „Życie Warszawy” nr 107 (4216), z 7 maja 1957, s. 5 (nekrolog).
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 481, jako kpt. Jan Szajewski.
  17. ↑ Brzychaczek 1929 ↓, s. 54, tu także jako kpt. Jan Szajewski.
  18. ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 326.
  20. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 347.

Bibliografia

  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Władysław Brzychaczek: Zarys historji wojennej 35-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.