Józef Wyszomirski

Józef Wyszomirski

Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1909 Wilno
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1982 Warszawa
Zawód	reżyser
Lata aktywności	1946–1974
Odznaczenia

Józef Wyszomirski (ur. 2 stycznia 1909 w Wilnie, zm. 16 sierpnia 1982 w Warszawie) – reżyser filmowy i teatralny, aktor, dyrektor i kierownik artystyczny teatru, pedagog.

Odbył studia polonistyczne na Uniwersytecie Wileńskim. W czasie okupacji radzieckiej Kresów Wschodnich reżyserował przedstawienia w teatrze lwowskim^[1]. Był jeńcem oflagu Gross-Born po powstaniu warszawskim.

W 1949 został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1949)^[2]. Na emeryturę przeszedł w 1974. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B23-6-30)^[3].

Działalność

• aktor w Polskim Teatrze Dramatycznym (1939-41),
• reżyser przedstawień tajnego Teatru Wojskowego (1943-44),
• współkierownik i reżyser Teatru Kameralnego Domu Żołnierza (1946-48),
• wicedyrektor i reżyser Teatru Wojska Polskiego (1947-49),
• reżyser w Teatrze Polskim w Warszawie (1949/50),
• dyrektor Objazdowego Teatru Dramatycznego Domu Wojska Polskiego (1950/51),
• reżyser w Teatrze Narodowym w Warszawie (1953-56),
• dyrektor, kierownik artystyczny i reżyser Teatru im. Wyspiańskiego w Katowicach (1956-59),
• reżyser Teatru Rozmaitości (Bagatela) w Krakowie (1966-74),
• reżyser w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie (1968-74).

Filmografia

Reżyser

• 1962 – Rodzina Milcarków
• 1946 – Dwie godziny

Aktor

• 1953 – Żołnierz zwycięstwa (jako Karol Świerczewski)

Scenarzysta

• 1962 – Rodzina Milcarków

Przypisy

Linki zewnętrzne

• w bazie Film Polski
• W bazie Wirtualnej Polski http://film.wp.pl/id,80735,name,Jozef-Wyszomirski,osoba.html?ticaid=112cd0
• w bazie w bazie IMDb (ang.)
• w bazie Stowarzyszenia Filmowców Polskich