Język luhu

Luhu
Obszar

Moluki, Indonezja

Liczba mówiących

6500 (1983)[1]

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3 lcq
IETF lcq
Glottolog luhu1243
Ethnologue lcq
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język luhu (a. loehoe)[2], także: piru[1], piru-luhu[3] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, na wyspach Seram, Boano i Manipa. Według danych z 1983 r. posługuje się nim 6500 osób[1].

Jego użytkownicy zamieszkują wsie Luhutuban, Boano Utara, Waesala, Kaibobu i Kamarian w kabupatenie Seram Bagian Barat[4]. Serwis Ethnologue wyróżnia dialekty: luhu, batu merah, kelang. Dialekty kelang i batu merah są zagrożone wymarciem[1]. Blisko spokrewniony język piru również bywa opisywany jako dialekt[2][5]; w latach 80. XX w. był już prawie wymarły (<10 użytkowników)[6].

Społeczność posługuje się też malajskim ambońskim[1].

Badania nad językiem luhu prowadził Abdullah Payapo, pochodzący ze społeczności Luhu[7]. Powstały dwa opracowania poświęcone temu językowi: Morfologi bahasa Luhu (1980)[8], Sintaksis bahasa Luhu (1981)[9]. Dane z dialektu piru zbierał J.T. Collins w latach 70. XX w.[10]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Luhu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
  2. ↑ a b Collins 2003 ↓, s. 256. Cytat: Moreover, Sachse (1919:44) considered Piru and Luhu the two dialects of 'Behasa Loehoe'.
  3. ↑ James Thomas Collins: The Historical Relationships of the Languages of Central Maluku, Indonesia. University of Chicago, 1982, s. 52. [dostęp 2022-07-31]. (ang.).
  4. ↑ Bahasa Luhu. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-31)]. (indonez.).
  5. ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 45.
  6. ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 40.
  7. ↑ Collins 2022 ↓, s. 152, 164 (przyp. xix).
  8. ↑ Abdullah Payapo: Morfologi bahasa Luhu. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1980. OCLC 69112020. (indonez.).
  9. ↑ Abdullah Payapo: Sintaksis bahasa Luhu. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1981. OCLC 68664515. (indonez.).
  10. ↑ Collins 2003 ↓, s. 255.

Bibliografia

  • James T. Collins. Language death in Maluku: The impact of the VOC. „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”. 159 (2/3), s. 247–289, 2003. DOI: 10.1163/22134379-90003745. ISSN 0006-2294. OCLC 8637100879. JSTOR: 27868034. (ang.). 
  • James T. Collins. Language death in Indonesia: a sociocultural pandemic. „Linguistik Indonesia”. 40 (2), s. 141–164, luty 2022. DOI: 10.26499/li.v40i2.347. ISSN 0215-4846. OCLC 9584948491. (ang.). 
  • Russel A. Loski, Gail M. Loski: Lexicostatistic survey of the languages indigenous to West Seram. W: Wyn D. Laidig (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 6: Maluku. Summer Institute of Linguistics, 1989, s. 103–141. [dostęp 2023-05-21]. (ang.).