Język mandinka

Ten artykuł od 2016-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mandinka

Obszar	Gambia, Senegal, Gwinea Bissau, Mali
Liczba mówiących	1,3 mln[1]
Pismo/alfabet	łacińskie, arabskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki nigero-kongijskie Języki mande Język mandinka[2]
Status oficjalny
Ethnologue	5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-3	mnk
IETF	mnk
Glottolog	mand1436
Ethnologue	mnk
GOST 7.75–97	маи 432
WALS	mdk, mkg
Występowanie
Ziemie ludu Mandingo na mapie Afryki Zachodniej z roku 1900 (na pograniczu Liberii i Gwinei)
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku bambara Słownik języka bambara w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język mandinka, język mandingo – język nigero-kongijski z grupy mande, używany współcześnie przez ok. 1,3 mln osób w Mali, Senegalu, Gambii i Gwinei Bissau, najpopularniejszy lokalny język Gambii. Blisko spokrewniony z językami bambara i malinke. Zapisywany najczęściej alfabetem łacińskim lub pismem arabskim.

Języka mandinka używa w swoich utworach znany także za granicą gwinejski piosenkarz Mory Kanté.

Przypisy