Język pukina
| Pismo/alfabet | |||
|---|---|---|---|
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | puq | ||
| IETF | puq | ||
| Glottolog | puqu1242 | ||
| WALS | puq | ||
| Występowanie | |||
 Zasięg języka ok. 1600 roku | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język pukina (puquina) – wymarły autochtoniczny język, używany do XIX wieku na terenach Peru i Boliwii.
Słownictwo tajnego języka mieszanego – kallawaja, bazuje głównie na języku pukina[1].
Pukina uważany jest za język kultury Tiahuanaco[2].
Sugeruje się pokrewieństwo z językami arawackimi[3].
Przypisy
- ↑ Gale Goodwin Gómez, Hein van der Voort: Reduplication in Indigenous Languages of South America. BRILL, 2014, s. 43. ISBN 978-90-04-27241-5. [dostęp 2024-02-28]. (ang.).
- ↑ Heggarty, P.; Beresford-Jones, D. (2013). "Andes: linguistic history". In Ness, I. (ed.). The Encyclopedia of Global Human Migration. Oxford: Wiley-Blackwell. ss. 401–409.
- ↑ Adelaar, W. & Van de Kerke, S. (2009). Puquina. En Crevels, M., & Musken, P. (Eds.), Lenguas de Bolivia (Vol. 1: Ámbito Andino, s. 126).
