Język seloński
 | Ten artykuł od 2023-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
| Obszar | Na terenach obecnej wschodniej Litwy oraz północno-wschodniej Białorusi. | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 6 wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sxl | ||
| IETF | sxl | ||
| Glottolog | brak | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język seloński (zeloński) – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Zelowie na terenach obecnej wschodniej Litwy oraz północno-wschodniej Białorusi. Jeszcze w XIX wieku posługiwało się tym językiem ok. tysiąca osób.
Język seloński posiada 360 słów pochodzących z języka niemieckiego, 60 z języka polskiego, 230 z języka białoruskiego, 66 z języka rosyjskiego oraz 900 z języków bałtyckich. Istnieje również książka do nauki tego języka.
- p
- d
- e
