Języki Malezji

Języki Malezji
Występowanie
Ilustracja

     malajskie

     północnoborneańskie i melanau-kajang

     aslijskie

     Dajaków lądowych

     sama-bajaw

     filipińskie

     kreolskie

     obszary wielojęzyczne

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Języki Malezji – silnie zróżnicowane języki używane w granicach Malezji. Szacuje się, że w tym zróżnicowanym etnicznie kraju występuje ponad 130 języków[1][2].

Statusem języka urzędowego jest objęty język malajski (bahasa Melayu), określany także jako „język malezyjski” (bahasa Malaysia)[3][4]. Język angielski, dawny język kolonialny, jest szeroko obecny w różnych domenach komunikacji wyższej, w tym w środkach masowego przekazu[1]. Stanowi preferowane narzędzie komunikacji międzyetnicznej, zwłaszcza wśród osób wykształconych[1]. Ludność pochodzenia chińskiego i indyjskiego (w szczególności tamilskiego) zachowuje własne języki[5]. Są stosowane w szkołach i mediach oraz charakteryzują się stosunkowo wysokim poziomem żywotności[6]. Wśród społeczności muzułmańskiej duży prestiż ma język arabski, ale nie jest on powszechnie znany[5].

Pośród autochtonicznych języków Malezji wyróżnia się dwie rodziny: austronezyjską i austroazjatycką. Języki austronezyjskie tworzą wielką rodzinę językową, obejmującą zasięgiem dużą część wysp Oceanii i Azji Południowo-Wschodniej[7]. Pod względem liczebności przeważają w kraju[8]. Wszystkie języki austronezyjskie Malezji reprezentują gałąź zachodnią języków malajsko-polinezyjskich[9]. Językami austroazjatyckimi (aslijskimi) posługują się natomiast nieliczne grupy rdzennych mieszkańców Półwyspu Malajskiego[10]. Wiele z nich nie opiera się zjawisku asymilacji kulturowej, powszechny jest także bilingwizm[10].

Język malajski wywiera znaczny wpływ na języki lokalne Malezji[11]. Wszystkie z nich podlegają zjawisku przesunięcia językowego[12]. Część języków chińskich (hakka, teochew, hokchiu, hainan i inne) jest wypierana przez mandaryński i angielski[13].

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • PaoloP. Coluzzi PaoloP., The Vitality of Minority Languages in Malaysia, „Oceanic Linguistics”, 56 (1), 2017, s. 210–225, DOI: 10.1353/ol.2017.0008, ISSN 1527-9421, OCLC 8870834210, JSTOR: 26408529  (ang.).
  • David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Malaysia – Languages, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-06-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-31]  (ang.).
  • JozefJ. Genzor JozefJ., Jazyky sveta: história a súčasnosť, wyd. 1, Bratislava: Lingea, 2015, ISBN 978-80-8145-114-0, OCLC 950004358  (słow.).
  • RodolfoR. Jacobson RodolfoR., In Search of Status: Bahasa Malaysia for National Unification, [w:] UlrichU. Ammon, MarlisM. Hellinger (red.), Status Change of Languages, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1992 (Grundlagen der Kommunikation und Kognition / Foundations of Communication and Cognition), s. 200–226, DOI: 10.1515/9783110851625.200, ISBN 978-3-11-085162-5, ISBN 978-3-11-012668-6, OCLC 853268440  (ang.).
  • NataliaN. Laskowska NataliaN., Malajskość, język malajski, język malezyjski – kilka uwag o wytwarzaniu tożsamości narodowej, [w:] MaciejM. Klimiuk (red.), Azja i Afryka. Religie – kultury – języki, Warszawa: Wydział Orientalistyczny, Uniwersytet Warszawski, 2013, s. 13–20, ISBN 978-83-903188-6-8, OCLC 860546552 [dostęp 2024-03-13] .
  • MalcolmM. Ross MalcolmM., Sequencing and dating linguistic events in Oceania: the linguistics/archaeology interface, [w:] RogerR. Blench, MatthewM. Spriggs (red.), Archaeology and Language II: Correlating archaeological and linguistic hypotheses, London–New York: Routledge, 1998, s. 141–173, DOI: 10.4324/9780203202913, ISBN 978-0-415-11761-6, OCLC 252876928  (ang.).

Linki zewnętrzne

Encyklopedia internetowa (języki kraju):
  • SNL: Språk_i_Malaysia