Jacek Siciński
 Prof. dr hab. Jacek Siciński | |||
| Państwo działania | Polska | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 marca 1950 | ||
| profesor nauk biologicznych | |||
| Alma Mater | |||
| Doktorat | 1982 – nauki biologiczne | ||
| Habilitacja | 1999 – nauki biologiczne | ||
| Profesura | 2009 | ||
| Katedra Zoologii Bezkręgowców i Hydrobiologii Uniwersytetu Łódzkiego | |||
| Okres zatrudn. | od 1972 | ||
| |||
Jacek Siciński (ur. 14 marca 1950 w Pabianicach) – polski zoolog, hydrobiolog, oceanobiolog i polarnik; profesor nauk biologicznych, pracownik naukowo - dydaktyczny Uniwersytetu Łódzkiego (UŁ)[1].
Życiorys
Po ukończeniu nauki w Szkole Podstawowej nr 14 im. Stanisława Staszica w Pabianicach, został przyjęty do I Liceum Ogólnokształcącego im. Jędrzeja Śniadeckiego w Pabianicach, w którym otrzymał świadectwo dojrzałości w 1968[2]. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UŁ, które ukończył w 1973 z tytułem magistra biologii. Zawodową karierę (od asystenta do profesora) związał z tą uczelnią, z Katedrą Zoologii Bezkręgowców i Hydrobiologii, którą kierował od 2008 do 2020[1][3].
Początkowo skupiał się nad zagadnieniami związanymi z biologią i ekologią wód śródlądowych. Specjalizował się zwłaszcza w entomologii wodnej. Zainteresowania wodnymi owadami zaowocowały serią prac naukowych, dotyczących biologii i ekologii muchówek, głównie ochotkowatych (Chironomidae), rzek środkowej Polski; udziałem w realizacji europejskiego projektu STAR (Standardisation of river classifications: framework metod for calibrating different biological survey results against ecological quality classifications to be developer for the Water Framework Directive) w latach 2002 - 2004, opracowaniem rozdziałów, dotyczących Chironomidae w serii Fauna Polski wydanej przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk (PAN) oraz udział w projekcie The Fauna Europaea (FaEu) database project[4].
W latach 1979 - 2007 brał udział w pięciu polarnych ekspedycjach. Był ich organizatorem oraz autorem lub współautorem programów naukowych. Efektem udziału w naukowych ekspedycjach polarnych (w tym dwu zimowaniach na Stacji Antarktycznej PAN im. Henryka Arctowskiego na wyspie King George) była seria publikacji o ekologii zespołów antarktycznego zoobentosu i zooplanktonie. Był współautorem Ramowego Narodowego Programu Badań Polarnych 2002 – 2010. Stworzył i kierował w latach 2007 – 2010 dużym, związanym z Międzynarodowym Rokiem Polarnym, polskim projektem pt. Strukturalne i ekofunkcjonalne aspekty różnorodności zespołów dna morskiego Antarktyki Zachodniej ze szczególnym uwzględnieniem Zatoki Admiralicji. Stopień dr hab. nauk biologicznych uzyskał w roku 1999 na podstawie rozprawy o wieloszczetach Zatoki Admiralicji (Antarktyka) zaś tytuł naukowy profesora w roku 2009[3][5][6].
Był członkiem międzynarodowej grupy ekspertów projektu SCAR-MarBIN (Scientific Committee on Antarctic Research Marine Biodiversity Information Network) i uczestnikiem międzynarodowego projektu CAML (Census of Antarctic Marine Life). Naukowa współpraca międzynarodowa to oprócz w/w inicjatyw związki naukowe z instytucjami Francji (Centre d’Oceanologie de Marseille - Station Marine d’Endoume), Belgii (Institut Royal des Sciences Naturelles de Belgique) i Norwegii (Institute of Marine Research w Bergen). W 1991 na zaproszenie rządu francuskiego przebywał w Stadion Marine d’Endoume (Marsylia) i w Université Catholique de l’Ouest (Angers), gdzie opracował kolekcję wieloszczetów zebranych przez Francuską Ekspedycję Oceanograficzną MD/30 BIOMASS na statku Marion Dufresne w rejon Wysp Crozeta w subantarktyce[3].
W latach 1999 - 2016 był członkiem Komitetu Zoologii PAN; od 2003 jest członkiem Komitetu Badań Polarnych przy Prezydium PAN (w latach 2003 – 2007 pełnił funkcję Sekretarza Naukowego tego komitetu); od maja 2009 jest członkiem Międzywydziałowego Zespołu Eksperckiego ds. Badań Polarnych PAN. W latach 2004 - 2010 współredagował kwartalnik Polish Polar Research, jest członkiem rady redakcyjnej tego czasopisma[1].
W latach 2013 - 2020 był członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych w Sekcji III Nauk Biologicznych, Rolniczych i Leśnych[1].
Na naukowy dorobek prof. Sicińskiego składa się niemal 200 pozycji, obejmujących oryginalne prace naukowe, publikacje popularnonaukowe, artykuły przeglądowe, monografie, ekspertyzy i inne, dotyczące zwłaszcza biologii oraz ekologii morskich i słodkowodnych zwierząt bezkręgowych. Jest także autorem rozdziału o pierścienicach i grupach pokrewnych w akademickim podręczniku zoologii PWN pod redakcją Czesława Błaszaka. Wypromował czterech doktorów nauk biologicznych[3][7].
Jest członkiem Rady Programowej Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Pabianicach od początku jej istnienia tj. od 2011.
Nagrody i odznaczenia
- 1997 – Złota Odznaka Uniwersytetu Łódzkiego
- 1999 – Złoty Krzyż Zasługi
- 2006 – Medal UNIWERSYTET ŁÓDZKI W SŁUŻBIE SPOŁECZEŃSTWU I NAUCE z okazji 61-lecia Uniwersytetu Łódzkiego (uchwałą Senatu UŁ z dn. 10 kwietnia 2006).
- 2017 - Złoty Medal za Długoletnią Służbę
Przypisy
- ↑ a b c d Pracownicy Uniwersytetu Łódzkiego - prof. dr hab. Jacek Siciński. www.uni.lodz.pl. [dostęp 2022-01-12].
- ↑ 100 lat Liceum Ogólnokształcącego im. Jędrzeja Śniadeckiego w Pabianicach 1898-1998, red. Norbert Hans, Pabianice: DTProjekt, 1998, ISBN 83-910586-0-3
- ↑ a b c d Roman Kubiak - My Pabianiczanie. Agencja Dziennikarzy, 2019, s. 265-270, język polski, ISBN 978-83-945659-1-6
- ↑ Siciński J.: Chironomid taxocens of the muddy bottom of the River Pilica (central Poland). Acta Hydrobiologica, 1990, 32, 3/4: 377-390.
- ↑ Siciński J, Janowska E.: Polychaetes of the shallow sublittoral of Admiralty Bay, King George Island, South Shetland Islands. Antarctic Science , 5 , 2, 1993 , pp. 161 - 167. www.cambridge.org. [dostęp 2022-01-12].
- ↑ SICIŃSKI J. Polychaetes of Antarctic sublittoral in the proglacial zone (King George Island, South Shetland Islands). Polish Polar Research, 2004, 25, 1, 67 – 96.. journals.pan.pl. [dostęp 2022-01-12].
- ↑ Siciński J. - Pierścienice (Annelida) - W: Błaszak C. K. (red.), Zoologia Tom I, Bezkręgowce (Gąbki - Pierścienice), Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, język polski, ISBN 978-83-01-16108-8
