Jan-Lennard Struff
 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 kwietnia 1990 | ||
| Wzrost | 193 cm | ||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | ||
| Status profesjonalny | 2009 | ||
| Zakończenie kariery | aktywny | ||
| Trener | Carsten Arriens | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Wygrane turnieje | 0 | ||
| Najwyżej w rankingu | 21 (19 czerwca 2023) | ||
| Australian Open | 2R (2018, 2024) | ||
| Roland Garros | 4R (2019, 2021) | ||
| Wimbledon | 3R (2018, 2019) | ||
| US Open | 3R (2018, 2020) | ||
| Gra podwójna | |||
| Wygrane turnieje | 3 | ||
| Najwyżej w rankingu | 21 (22 października 2018) | ||
| Australian Open | SF (2018) | ||
| Roland Garros | 3R (2021) | ||
| Wimbledon | QF (2018) | ||
| US Open | 2R (2014) | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Jan-Lennard Struff (ur. 25 kwietnia 1990 w Warstein) – niemiecki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Kariera tenisowa
Zawodowym tenisistą został w 2009 roku.
W drabince głównej zawodów wielkoszlemowych zadebiutował w 2013 roku podczas French Open, przechodząc najpierw kwalifikacje. W 1. rundzie poniósł porażkę z Jewgienijem Donskojem. W grze pojedynczej jest finalistą jednego turnieju o randze ATP Tour.
W konkurencji gry podwójnej jest zwycięzcą trzech turniejów rangi ATP Tour z sześciu rozegranych finałów.
W marcu 2015 roku zadebiutował w reprezentacji Niemiec w Pucharze Davisa.
W 2016 startował w turnieju singlowym igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro odpadając w 1. rundzie[1].
W rankingu gry pojedynczej Struff najwyżej był na 21. miejscu (19 czerwca 2023), a w klasyfikacji gry podwójnej na 21. pozycji (22 października 2018).
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 2 maja 2021 | Monachium | Ceglana |  Nikoloz Basilaszwili | 4:6, 6:7(5) |
Gra podwójna (3–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 12 stycznia 2018 | Sydney | Twarda |  Viktor Troicki |  Łukasz Kubot Marcelo Melo | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 7 października 2018 | Tokio | Twarda |  Ben McLachlan |  Raven Klaasen Michael Venus | 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 12 stycznia 2019 | Auckland | Twarda | Ben McLachlan | Raven Klaasen Michael Venus | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 2. | 2 marca 2019 | Dubaj | Twarda | Ben McLachlan |  Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:7(4), 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 22 września 2019 | Metz | Twarda (hala) |  Robert Lindstedt |  Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin | 2:6, 7:6(1), 10–4 |
| Finalista | 3. | 16 lutego 2020 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Henri Kontinen | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:7(5), 6:4, 7–10 |
Przypisy
- ↑ Jan-Lennard Struff Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-13] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-26] (ang.).
