Jan Koprowski

Zobacz kolekcję cytatów z pisarza w Wikicytatach

Jan Koprowski (ur. 10 lutego 1918 w Pokrzywnicy, wsi w województwie świętokrzyskim, powiat starachowicki, gmina Pawłów, zm. 5 listopada 2004 w Warszawie) – polski pisarz, publicysta, krytyk i tłumacz (gł. z języka niemieckiego).

Życie

Przed II wojną światową współpracował z miesięcznikiem „Okolica Poetów”. Podczas wojny został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Po wyzwoleniu wydawał tam tygodnik „Na obczyźnie” i własne wiersze oraz prowadził amatorski zespół teatralny. W 1947 powrócił do Polski i osiadł najpierw na Dolnym Śląsku, by po 1950 przenieść się do Łodzi. W latach 1953–1964 był kierownikiem literackim łódzkiego Teatru Nowego. Był też redaktorem czasopism literackich „Łódź Literacka” (1954), „Kronika” (1955–1957) i „Odgłosy” (1969–1972). W 1972 zamieszkał w Warszawie, gdzie był współredaktorem tygodnika „Literatura”.

W 1966 otrzymał Nagrodę Literacką Miasta Łodzi. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

Według zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej w 1946, będąc pracownikiem Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie został pozyskany do współpracy z MBP jako tajny współpracownik ps. „Maczków”^[1].

Życie prywatne

Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu komunalnym Zarzew w Łodzi przy ul. Przybyszewskiego 325 (kwatera X, rząd 23, grób 8)^[2]. Był ojcem dziennikarza – Marka Koprowskiego^[3][4].

Twórczość

Wiersze

• Do mojej ziemi, 1936 (zbiór wierszy o tematyce wiejskiej)
• Powrót, 1945
• Droga do Warszawy, 1946
• Do mojego syna, 1947
• Swoje i bliskie, 1968
• Nocne rodaków rozmowy, 1975

Proza

• Opowieść o moim ojcu, 1950 (autobiograficzna)
• Powrót do kraju, 1964 (wspomnienia)
• Potomkowie Tespisa, 1966 (powieść „z kluczem” o łódzkim środowisku teatralnym)
• Zielone drzewa, 1972 (opowiadania)
• Wieczór w Café Raimund, 1975 (opowiadania)
• Wieczory rodzinne, 1977 (opowiadania)

Reportaże

• Z południa i północy, 1963
• Podróże po bliskiej Europie, 1965
• Na Wschodzie i na Zachodzie, 1970

Szkice literackie, felietony

• Ludzie i książki, 1965
• Dzień powszedni literatury, 1972
• U nas i gdzie indziej, 1975
• Przyjaciele i znajomi, 1977
• Joseph von Eichendorff – ostatni rycerz romantyzmu. Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 1995, ISBN 83-85466-82-7.

Przekłady

• Z liryki obcej, 1945
• w zbiorach wierszy własnych

Przypisy

Bibliografia

• Fornalczyk F. O Janie Koprowskim w: Z rodu poetów, Łódź 1966

Linki zewnętrzne

• Curriculum Vitae Jana Koprowskiego

Zobacz multimedia związane z tematem: Jan Koprowski