Jan Nepomucen Żyliński

Ten artykuł dotyczy XIX wiecznego polskiego malarza. Zobacz też: najbogatszego Polaka w Londynie o tym samym imieniu.

Data urodzenia

ok. 1790

Data śmierci

1838

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Nepomucen Żyliński (ok. 1790-1838) – polski malarz i stypendysta Stanisława Kostki Potockiego.

W 1816 roku wyjechał do Włoch na studia ufundowane przez Potockiego. Spotkał się tam z malarzem z Krakowa Wojciechem Kornelim Stattlerem, który w swoich pamiętnikach określił Żylińskiego jako "malarza dziwaka, ale o wielkich zdolnościach". Żyliński zbliżył się do arystokracji polskiej przebywającej wówczas we Włoszech. Z tamtego okresu zachowała się część korespondencji z Zamoyskim. Artysta zajmował się głównie kopiowaniem. W 1822 roku Żyliński wrócił do kraju, gdzie zajmował się malowaniem, kopiowaniem i konserwacją obrazów. Wiadomo, że około 1826 roku zajmował się przede wszystkim rysunkiem i litografią. W zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie zachowały się prace artysty związane z Zamoyskimi. Żyliński wykonał wiele portretów różnych osobistości historycznych w tym czołowych przywódców powstania listopadowego (m.in. Wysockiego, Nabielaka). W połowie lat trzydziestych XIX wieku zanikają wzmianki o artyście^[1].

Przypisy

↑ KonradK. Ajewski KonradK., Jan Nepomucen Żyliński - malarz i stypendysta Stanisława Kostki Zamojskiego, wyd. R.LV, 1993, Nr 2-3, Biuletyn Historii Sztuki, 1993, ISSN 0006-3967 (pol.).