Janusz Łętowski

Janusz Łętowski

Data i miejsce urodzenia	27 marca 1939 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 lutego 1999 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	prawnik, krytyk muzyczny
Tytuł naukowy	profesor nauk prawnych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	dyrektor Instytutu Nauk Prawnych PAN, sędzia Sądu Najwyższego
Rodzice	Stanisław Łętowski
Małżeństwo	Ewa Łętowska
Odznaczenia

Janusz Łętowski (ur. 27 marca 1939 w Warszawie^[1], zm. 12 lutego 1999 tamże^[2]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, dyrektor Instytutu Nauk Prawnych PAN, sędzia Sądu Najwyższego, krytyk muzyczny.

Życiorys

Syn pułkownika Stanisława Łętowskiego. W 1962 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskiwał następnie stopnie doktora i doktora habilitowanego. W 1981 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Specjalizował się w zagadnieniach z zakresu prawa administracyjnego^[3]. Był wieloletnim pracownikiem Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Od grudnia 1987 do listopada 1990 pełnił funkcję dyrektora tej jednostki^[4]. Po 1989 został także sędzią w Izbie Administracyjnej Sądu Najwyższego^[5].

Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się Andrzej Wróbel^[6] i Teresa Górzyńska^[7].

Był także krytykiem muzycznym^[5], autorem publikacji o tematyce muzycznej.

W 1999, w uznaniu wybitnych zasług dla wymiaru sprawiedliwości, odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[8]. W 1995, w uznaniu wybitnych zasług dla wymiaru sprawiedliwości, odznaczony został Krzyżem Kawalerskim tegoż orderu^[9].

Był mężem Ewy Łętowskiej^[10]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 43/2/9)^[11].

Wybrane publikacje

O tematyce prawniczej

• Administracja, prawo, orzecznictwo sądowe, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1985, ISBN 83-04-01973-6
• Administracja Republiki Francuskiej (red.), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1984, ISBN 83-04-01527-7
• O państwie prawa, administrowaniu i sądach w okresie przekształceń ustrojowych: szkice (współautor z Ewą Łętowską), Scholar, Warszawa 1995, ISBN 83-85838-43-0
• Polecenie służbowe w administracji, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1972
• Prawo administracyjne dla każdego, Ecostar, Warszawa 1995, ISBN 83-901288-7-X
• Prawo administracyjne: zagadnienia podstawowe, PWN, Warszawa 1990, ISBN 83-01-09343-9
• Sądy powszechne i praworządność w administracji, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1967

O tematyce muzycznej

• Galeria portretów muzycznych: płytowe wizytówki wielkich wykonawców, Polskie Wyd. Muzyczne, Kraków 1987, ISBN 83-224-0338-0
• Magia czarnego krążka: ABC kolekcjonera płyt, Polskie Wyd. Muzyczne, Kraków 1981, ISBN 83-224-0157-4
• Przyjemności i rozrywki, „Twój Styl”, Warszawa 1993, ISBN 83-85443-28-2
• Muza wiecznie kwitnąca czyli Znów o operze (współautor z Ewą Łętowską), „Twój Styl”, Warszawa 1995, ISBN 83-85443-78-9
• Przewodnik płytowy: muzyka klasyczna na płytach kompaktowych, „Twój Styl”, Warszawa 1997, ISBN 8371690492
• Vademecum operowe, (współautor z Ewą Łętowską), „Twój Styl”, Warszawa 1997, ISBN 83-7163-036-0^[12]

Przypisy