Jazz chicagowski
Pochodzenie | dixieland, jazz nowoorleański[1] |
---|---|
Czas i miejsce powstania | |
Instrumenty | kornet, trąbka, klarnet, saksofon[1], puzon, instrumenty dęte, banjo, gitara, fortepian, perkusja, skrzypce[1], kontrabas[1] |
Największa popularność | lata 20. XX wieku[1] |
Podgatunki | |
swing |
Jazz chicagowski (Chicago Jazz) – styl jazzowy z lat 20. XX wieku[2], będący kontynuacją jazzu nowoorleańskiego[2], a poprzedzający erę swingu.
Charakterystycznym dla tego stylu było odgrywanie znaczącej roli improwizacji solowej, czasem ważniejszej wręcz od gry zespołowej[3].
Za głównych przedstawicieli jazzu chicagowskiego uznaje się m.in. następujących muzyków: Bix Beiderbecke[2], Joe King Oliver[2], Louis Armstrong[2] i Johnny Dodds[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Rozwój Jazzu w Chicago I Nowym Jorku w Latach 20. XX Wieku. mchorazewicz.pl. [dostęp 2020-10-23]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Rozwój jazzu w Chicago i Nowym Jorku w latach 20. XX wieku [online], Mateusz Chorążewicz, 5 września 2015 [dostęp 2020-10-23] (pol.).
- ↑ WacławW. Panek WacławW., Mały słownik muzyki rozrywkowej, Warszawa: Związek Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR, 1986, s. 20, ISBN 83-00-00997-3, OCLC 749239088 .
Encyklopedia internetowa (gatunek muzyczny):
- Britannica: art/Chicago-style
- SNL: Chicago-jazz
- Catalana: 0017555