Jean Anouilh

Jean Anouilh

Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1910 Bordeaux
Data i miejsce śmierci	3 października 1987 Lozanna
Narodowość	francuska
Język	francuski
Dziedzina sztuki	dramat, reżyseria
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jean-Marie-Lucien-Pierre Anouilh fr: /ʒɑ̃ maʀi lysjɛ̃ pjɛʀ anuj/ (ur. 23 czerwca 1910^[1]  w Bordeaux^[1] , zm. 3 października 1987 w Lozannie) – francuski dramatopisarz^[1]  i reżyser teatralny, autor dialogów filmowych.

Życiorys

Jean Anouilh był synem krawca. Od 1920 roku mieszkał w Paryżu, gdzie studiował prawo na Sorbonie, lecz go nie ukończył. Następnie był sekretarzem znanego francuskiego reżysera i aktora Louisa Jouveta^[1] . Przyjmuje się, iż jego inspiracją artystyczną było przedstawienie sztuki autorstwa Jeana Giraudoux pt. Siegfried z 1928, dzięki któremu w wieku 22 lat rozpoczął pisanie własnych utworów teatralnych. Anouilh podejmował problematykę moralną dotyczącą współczesności, choć niejednokrotnie posługiwał się sztafażem mitów antycznych. Ożenił się z aktorką Monelle Valentin.

Odniesienia w kulturze

Jean Anouilh jest wspomniany w piosence Kabaretu Starszych Panów Shimmy szuja (słowa Jeremiego Przybory): Szuja! Pióra by pożyczyć od Anouilha – szuja! by opisać, co to jest za typ.

Twórczość

• Mandarine (Mandarynka, 1929)
• L’Hermine (Gronostaj, 1932)
• Le Bal des voleurs (Bal złodziejaszków, 1932)
• Y avait un prisonnier (Był sobie więzień, 1934)
• Le Voyageur sans bagage (Pasażer bez bagażu, 1936)
• Le Rendez-vous de Senlis (Spotkanie, 1937)
• Léocadia
• Eurydice (Eurydyka, 1942)
• Antigone (Antygona, 1943)
• Médée (Medea, 1946)
• Roméo et Jeannette (Romeo i Janeczka, 1947)
• L’Invitation au chateau (Zaproszenie do zamku, 1947)
• Le Repetition ou l’Amour puni (Próba, czyli Miłość ukarana, 1950)
• La Valse des toréadors (Walc toreadorów, 1952)
• L’Alouette (Skowronek, 1953)
• La petite Molière (Molierówna, 1959)
• L’Hurluberlu ou le Réactionnaire amoureux (Fanfaron czyli zakochany reakcjonista, 1959)
• Becket ou l’Honneur de Dieu (Becket czyli Honor Boga, 1959)
• Poissons rouges (Czerwone rybki, 1971 Prix du Brigadier
• La belle vie (Wspaniałe życie)
• Arrestation (Aresztowanie, 1975)
• Le Nombril (Pępek, 1981)

Przypisy

Bibliografia

• Elke Schwarck: Autoren in Wort und Bild. Gütersloh: Bartelsmann, Reinhardt Mohn. (niem.).
• Leksykon pisarzy świata XX wiek (autor hasła Krzysztof Zabłocki), Fundacja "Literatura Światowa" Warszawa 1993 s. 18-19 ISBN 83-900273-2-1