Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela
| Gatunek | dramat |
|---|---|
| Rok produkcji | 1975 |
| Data premiery | 14 maja 1975 |
| Kraj produkcji | Belgia |
| Język | |
| Czas trwania | 201 min |
| Reżyseria | Chantal Akerman |
| Scenariusz | Chantal Akerman |
| Główne role | Delphine Seyrig |
| Zdjęcia | Babette Mangolte |
| Scenografia | Philippe Graff |
| Montaż | Patricia Canino |
Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela (fr. Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles) – belgijski dramat filmowy z 1975 roku w reżyserii i według scenariusza Chantal Akerman. Tematem filmu są trzy dni z życia gospodyni domowej Jeanne Dielman (Delphine Seyrig), samotnie wychowującej nastoletniego syna Sylvaina (Jean Decorte) i poświęcającej czas codziennej, monotonnej krzątaninie. Dielman, będąc przykładną gospodynią, zarazem podczas nieobecności syna codziennie świadczy usługi seksualne. Wraz z upływem czasu kobieta jednak zdaje sobie sprawę, iż jej życie staje się nieznośne, i po przyjęciu kolejnego klienta morduje go z wyrachowaniem.
Akerman, realizując swoje opus magnum, wzorowała się pod względem stylu filmowego zarówno na ascetycznej twórczości Roberta Bressona, jak i na zdystansowanych względem postaci dziełach Michelangela Antonioniego. Film pozbawiony jest zbliżeń i detali, kamera – ustawiona na wprost postaci, a czas akcji – wydłużony tak, aby ukazać najbardziej drobiazgowe czynności wykonywane przez Dielman. Toteż Jeanne Dielman, jak zauważa Rafał Syska, wymusza na widzu uważne śledzenie wydarzeń, jednocześnie pozwalając bliżej się zidentyfikować z postacią gospodyni[1].
Jeanne Dielman z miejsca została ogłoszona arcydziełem kinematografii[2][3]. Marsha Kinder nazwała dzieło Akerman „jednym z najlepszych filmów wykonanych przez kobietę”[3], który proponuje „radykalnie feministyczne spojrzenie wzbogacające nasz sposób widzenia świata”[3]. R. Patrick Kinsman umieścił Jeanne Dielman wśród sztandarowych dzieł „kontr-kina”. Film Akerman, jakkolwiek zachował naturalizm w przedstawieniu działań głównej bohaterki, miał bowiem wymowę polityczną, gdyż ukazywał narastającą frustrację bohaterki sprowadzonej do dwóch ról – gospodyni oraz prostytutki[4].
Przypisy
- ↑ Syska 2014 ↓, s. 110-111.
- ↑ Syska 2014 ↓, s. 109.
- ↑ a b c Kinder 1977 ↓, s. 2.
- ↑ Kinsman 2007 ↓, s. 218.
Bibliografia
- MarshaM. Kinder MarshaM., Reflections on "Jeanne Dielman", „Film Quarterly”, 30 (4), 1977, s. 2-8 .
- R. PatrickR.P. Kinsman R. PatrickR.P., She’s Come Undone: Chantal Akerman’s Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975) and Countercinema, „Quarterly Review of Film and Video”, 24, 2007, s. 217–224 .
- RafałR. Syska RafałR., Filmowy neomodernizm, Kraków: Wydawnictwo Avalon, 2014 .
Linki zewnętrzne
- Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela w bazie Filmweb
- Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela w bazie IMDb (ang.)
