Jerzy Uszycki

Jerzy Oktawiusz Uszycki
Jurski, Ort
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1893
Warszawa

Data i miejsce śmierci

22 maja 1961
USA

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi

Jerzy Oktawiusz Uszycki, ps. „Jurski”, „Ort” (ur. 26 marca 1893 w Warszawie, zm. 22 maja 1961 w USA) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego, członek Polskiej Organizacji Wojskowej, dowódca Wojsk Łączności Sił Zbrojnych w Kraju.

Życiorys

Urodził się 26 marca 1893 w Warszawie, w rodzinie Bronisława i Leokadii z Michałowskich[1]. W kwietniu 1933 został przeniesiony z Szefostwa Łączności Ministerstwa Spraw Wojskowych do Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu na stanowisko dowódcy batalionu podchorążych rezerwy[2]. 27 czerwca 1935 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 8. lokatą w korpusie oficerów łączności[3][4]. W marcu 1939 pełnił służbę w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych w Warszawie na stanowisku referenta łączności inspektora armii „na odcinku Łódź” gen. dyw. Juliusza Rómmla[5]. Następnie został przeniesiony do Dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko szefa łączności. W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą łączności Grupy Operacyjnej gen. Kruszewskiego[6]. W maju 1942 został dowódcą Wojsk Łączności Sił Zbrojnych w Kraju. Równocześnie pełnił funkcję zastępcy szefa Oddziału V Komendy Głównej Armii Krajowej do spraw łączności technicznej[7]. Publikował w konspiracyjnym miesięczniku „Insurekcja”[8]. Jako dowódca Wojsk Łączności SZ w Kraju wziął udział w powstaniu warszawskim[9]. Po kapitulacji dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Stalagu X B Sandbostel[1].

Zmarł 22 maja 1961. Został pochowany w Stanach Zjednoczonych. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 236-6-25,26), gdzie została pochowana Maria z Orthów Uszycka (zm. 5 lipca 1956)[10].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Powstańcze biogramy ↓.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 86.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 72.
  4. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 263.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 417.
  6. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 351.
  7. ↑ Ney-Krwawicz 1990 ↓, s. 169.
  8. ↑ Ney-Krwawicz 1990 ↓, s. 202.
  9. ↑ Ney-Krwawicz 1990 ↓, s. 323-324, 338, 344, foto. 118.
  10. ↑ Cmentarz Stare Powązki: OKTAWJAN MICHAŁOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-23] .
  11. ↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 524 .
  12. ↑ M.P. z 1934 r. nr 23, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296).
  13. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Marek Ney-Krwawicz: Komenda Główna Armii Krajowej 1939–1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990. ISBN 83-211-1055-X.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Jerzy Uszycki. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2020-05-21].