Jin Huaidi
| |||||||||||
| |||||||||||
| cesarz Chin | |||||||||||
| Okres | od 307 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Era panowania | Yǒngjiā (永嘉) | ||||||||||
| Poprzednik | Jin Huidi | ||||||||||
| Następca | Jin Mindi | ||||||||||
| Dane biograficzne | |||||||||||
| Dynastia | Jin | ||||||||||
| Data urodzenia | 284 | ||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 14 marca 313 | ||||||||||
| Ojciec | Sima Yan | ||||||||||
| Matka | Wang | ||||||||||
| Żona | Liang | ||||||||||
Jin Huaidi (chiń. upr. 晋怀帝; chiń. trad. 晉懷帝; ur. 284, zm. 313) – cesarz Chin w latach 307–313, trzeci z dynastii Jin.
Życiorys
Był jednym z synów założyciela dynastii Jin, Sima Yana, a młodszym bratem swojego poprzednika Jin Huidi. W roku 290, będąc jeszcze dzieckiem, został mianowany księciem komanderii Yuzhang oraz dowódcą kawalerii i wozów (車騎大將軍, chēqí dàjiāngjūn)[1].
W 304 otrzymał od Jin Huidi tytuł „cesarskiego brata” (huángtàidì), co czyniło go następcą tronu, zaś w 307 został cesarzem. W rządach pomagał mu książę Sima Yue, będący nadzorcą cesarskiego sekretariatu[1].
Chiny przeżywały w tym czasie kryzys, związany zarówno ze słabością dynastii jak i licznymi najazdami koczowników. Wykorzystując tę sytuację, 13 lipca 311 roku Xiongnu z państwa Han Zhao zdobyli i splądrowali Luoyang, zaś cesarz Jin poddał się i dostał do niewoli[1]. W wyniku upadku Luoyangu centralny ośrodek władzy cesarskiej praktycznie przestał istnieć – rozpoczął się okres rozbicia, znany jako Szesnaście Królestw[2].
Zobacz też: Szesnaście Królestw.
Po upadku Luoyangu cesarz trafił do Pingyang (dzisiejsze Linfen), gdzie przez półtora roku przebywał na dworze tamtejszego władcy Liu Conga z tytułem księcia Ping'a, jednakże w 313 został przez niego zabity[1].
Następcą Huaidi został Sima Ye, Jin Mindi, który w 316 roku podzielił los Huaidi.
