Joanna Wiszniewicz

Joanna Irena Wiszniewicz
Data urodzenia

18 marca 1947

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 2009
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

historyk i polonistka

Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Joanny Wiszniewicz

Joanna Irena Wiszniewicz (ur. 18 marca 1947, zm. 31 stycznia 2009 w Warszawie[1] – polska historyk i polonistka żydowskiego pochodzenia, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego.

Życiorys

Urodziła się w rodzinie żydowskiej, jako córka Edmunda Wiszniewicza (1893–1971). Ukończyła w Warszawie średnią szkołę muzyczną w klasie fletu, a następnie polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Uczyła języka polskiego w liceum, prowadziła klub osiedlowy oraz redagowała książki[2].

Od początku lat 90. pracowała w Żydowskim Instytucie Historycznym. Tam zajmowała się problemem tożsamości polskich Żydów, zwłaszcza pierwszej powojennej generacji. Swoje badania prowadziła podróżując po Polsce i Stanach Zjednoczonych oraz odwiedzając zloty emigracji 1968 w Izraelu. Rezultaty swoich badań upowszechniała w postaci wykładów, książek, artykułów naukowych i prozy dokumentarnej. Była współzałożycielką Stowarzyszenia Przeciwko Antysemityzmowi i Ksenofobii Otwarta Rzeczpospolita[1] Publikowała m.in. w Midraszu oraz Biuletynie Żydowskiego Instytutu Historycznego.

Joanna Wiszniewicz zmarła w Warszawie. Została pochowana 11 lutego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A, rząd 2, grób 22)[3].

Twórczość

  • 2008: Życie przecięte. Opowieści pokolenia Marca
  • 1996: A jednak czasem miewam sny. Historia Pewnej Samotności Joannie Wiszniewicz opowiedziana
  • 1992: Z Polski do Izraela: rozmowy z pokoleniem '68

Nagrody i wyróżnienia

Książka Joanny Wiszniewicz A jednak czasem miewam sny... została wyróżniona w 1996 w konkursie literackim Fundacji Kultury[4]. Natomiast książka Życie przecięte. Opowieści pokolenia Marca została uhonorowana nagrodą w konkursie na Najlepszą Książkę Roku „Pióro Fredry” za rok 2008 za prezentację najnowszych dziejów Żydów polskich w oryginalnej formie historii ustnych[5].

Przypisy

  1. a b Zmarła Joanna Wiszniewicz. [dostęp 2013-01-07].
  2. a b A. Pawlikowska: Joanna Wiszniewicz (1947 - 2009). [dostęp 2009-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (pol.).
  3. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  4. A jednak czasem miewam sny. Historia pewnej samotności. [dostęp 2009-04-22]. (pol.).
  5. Protokół obrad Jury Konkursu na Najlepszą Książkę Roku o „Pióro Fredry” organizowany w ramach 17. Wrocławskich Promocji Dobrych Książek.. [dostęp 2013-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-08)].

Linki zewnętrzne

  • Joanna Wiszniewicz na stronie czarne.com.pl
  • Sylwetka na stronie projektu Marzec 68. Pożegnania i powroty.. march68.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-26)].
  • ISNI: 0000000106786110
  • VIAF: 101858533
  • LCCN: n94028066
  • GND: 1135311919
  • BnF: 165334876
  • SUDOC: 134322819
  • NKC: xx0126859
  • BIBSYS: 4066695
  • PLWABN: 9810688554005606
  • NUKAT: n96100448
  • J9U: 987007304798505171
  • LIH: LNB:BYCI;=BD