José Enrique Rodó

Zobacz też: José Enrique Rodó (miasto).

José Enrique Rodó

José Enrique Rodó (ok. 1900)
Imię i nazwisko	José Enrique Camilo Rodó Piñeyro
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1871 Montevideo
Data i miejsce śmierci	1 maja 1917 Palermo
Dziedzina sztuki	pisarz
Multimedia w Wikimedia Commons

José Enrique Rodó (ur. 15 lipca 1871 w Montevideo, zm. 1 maja 1917 w Palermo) – urugwajski pisarz, filozof i działacz polityczny.

Większość życia spędził w Montevideo, gdzie działał jako polityk, pracował jako wykładowca oraz pisał. W 1895 roku brał udział w utworzeniu czasopisma Revista nacional de literatura y ciencias sociales^[1]. Od 1898 roku był profesorem literatury na Uniwersytecie Republiki. Pełnił również funkcję dyrektora Urugwajskiej Biblioteki Narodowej (Biblioteca Nacional de Uruguay). Dwukrotnie (w 1902 i 1908 roku) był wybierany do Izby Reprezentantów Urugwaju^[1].

Największą sławę przyniosły mu eseje, zwłaszcza wydany w 1900 roku Ariel, nawiązujący do postaci z Burzy Williama Szekspira. Rodó ostrzega w nim przed materializmem, wskazując, że indywidualna samokontrola powinna być podstawą działania dla dobra ogółu^[1].

W 1916 roku wybrał się w podróż do Europy. Zmarł podczas pobytu w Palermo na Sycylii^[1].

Twórczość

• La novela nueva (1897).
• El que vendrá (1897).
• Rubén Darío. (1899).
• Ariel (1900)
• Liberalismo y Jacobinismo (1906).
• Motivos de Proteo (1909).
• El mirador de Próspero (1913)
• El camino de Paros (1918).
• Rubén Darío 2. (1920).
• Epistolario (1921).
• Nuevos motivos de Proteo (1927).
• Últimos motivos de Proteo (1932).

Przypisy