Julie Wilhelmine Hagen-Schwarz
 autoportret | |||
| Data i miejsce urodzenia | 27 października 1824 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 października 1902 | ||
| Narodowość | |||
| Alma Mater | Uniwersytet w Tartu | ||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| |||
Julie Wilhelmine Hagen-Schwarz (Julie Hagen-Schwarz, ur. 27 października 1824 w Klein-Wrangelshof w guberni inflanckiej, zm. 20 października 1902 w Tartu) – bałtycka malarka niemiecka, portrecistka[1].
Życiorys
Julie Wilhelmine Hagen-Schwarz była córką malarza Augusta Matthiasa Hagena[2]. Urodziła się podczas plenerowej wycieczki malarskiej rodziców. Ponieważ wcześnie zaczęła interesować się rysunkiem, ojciec udzielał jej lekcji. Po ukończeniu szkoły, zapisała się na Uniwersytet w Tartu, gdzie wkrótce skupiła się na malarstwie portretowym.
Po ukończeniu studiów otrzymała stypendium na naukę w Niemczech. Zaczęła od nauki u Friedricha Gonne w Dreźnie, następnie udała się do Monachium, gdzie zaczęła pracę w warsztacie Johanna Moritza Rugendasa[3]. Trzy lata później wróciła do Tartu i otrzymała kolejne stypendium od cara Mikołaja I na studia we Włoszech. Tym razem towarzyszył jej ojciec, który liczył, że włoski klimat poprawi jego pogarszający się wzrok.
W 1854 roku Hagen-Schwarz powróciła do domu[4] jako rozpoznawalna artystka, dzięki udziałowi w kilku wystawach w różnych miejscach Europy. Niedługo później wyszła za mąż za astronoma Ludwiga Schwarza, który później został dyrektorem lokalnego obserwatorium. Częścią ich podróży poślubnej był wyjazd na południowo-wschodnią Syberię[3] o długości 600 wiorst; Schwarz został członkiem wyprawy badawczej, która przygotowywała szczegółowe mapy i badała zasoby mineralne dla Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego. Hagen-Schwarz wykorzystała okazję, aby szkicować nowe otoczenie.
W 1858 roku, jako pierwsza osoba z dzisiejszych ziem estońskich, została członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Była tym samym także jedną z pierwszych kobiet akademików na tej uczelni[5][3]. Do końca życia pracowała w Tartu, była ważną postacią życia artystycznego miasta[5].
Galeria
-
Autoportret, 1849 rok -
Włoszka z wazą, ok. 1850, Tartu Kunstimuuseum -
Portret Hugona Kappa -
Portret Auguste Wagner -
Martwa natura z kwiatami
Przypisy
- ↑ ReinartR. Heili ReinartR., Tunnustatuim naiskunstnik meie maal – tartlanna Julie von Hagen-Schwarzi kunstile ja armastusele pühendatud elu [online], Sõbranna, 8 sierpnia 2017 [dostęp 2019-04-16] (est.).
- ↑ JULIE WILHELMINE EMILIE HAGEN-SCHWARZ [online], utlib.ut.ee [dostęp 2019-04-16] .
- ↑ a b c Schwartz [online], utlib.ut.ee [dostęp 2019-04-16] .
- ↑ Noore preili portree, Julie Wilhelmine Hagen-Schwarz E-kunstisalongis [online], www.e-kunstisalong.ee [dostęp 2019-04-16] .
- ↑ a b Julie Hagen-Schwarz. The First Estonian Female Artist [online], Tartmus [dostęp 2019-04-16] (ang.).
Wybrane publikacje o Hagen-Schwarz
- Preem Epp, Sander Mart: Julie Hagen-Schwarz, 1824-1902. Tallin: LiteRarity, 2009. ISBN 978-9949-18-784-3.
- Eiskop Merli-Triin, Wilhelmi Anja, Conrad Christin, Abel Tiina, Tiideberg Kristiina: Julie Hagen-Schwarz. The First Female Artist. Tartu: Tartu Kunstimuuseum. ISBN 978-9949-7225-3-2.
Linki zewnętrzne
- Prace Julie Wilhelmine Hagen-Schwarz w archiwum cyfrowym Estońskiego Muzeów Sztuki
