Pełne imię i nazwisko | Julio Alberto Zamora Ureña |
Data i miejsce urodzenia | 11 marca 1966 Rosario |
Wzrost | 179 cm |
Pozycja | napastnik |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1985–1987 | Newell’s Old Boys | 48 | (10) | 1987–1988 | Sabadell | 16 | (2) | 1988–1990 | River Plate | 55 | (11) | 1990–1993 | Newell’s Old Boys | 84 | (13) | 1993–1996 | Cruz Azul | 98 | (32) | 1997–1998 | Newell’s Old Boys | 48 | (9) | 1999 | Jorge Wilstermann | 15 | (1) | 1999–2000 | Platense | 19 | (3) | | W sumie: | 383 | (81) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1992–1993 | Argentyna | 3 | (0) | |
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy |
|
Julio Alberto „Negro” Zamora Ureña (ur. 11 marca 1966 w Rosario) – argentyński piłkarz, grający podczas kariery na pozycji napastnika, trener piłkarski.
Kariera klubowa
Julio Zamora rozpoczął karierę w drugoligowym Newell’s Old Boys Rosario w 1985. W sezonie 1985 zadebiutował w argentyńskiej ekstraklasie. Jego gra szybko została zauważona i latem 1987 trafił do hiszpańskiego Atlético Madryt. W Atlético nie zdołał przebić się do składu i w trakcie sezonu został wypożyczony do CE Sabadell FC. W hiszpańskiej ekstraklasie zadebiutował 6 września 1987 w przegranym 0-1 meczu z Cádiz CF[1]. Ostatni raz w barwach Sabadell wystąpił 20 marca 1988 zremisowanym 0-0 meczu z Realem Valladolid[2]. W lidze hiszpańskiej rozegrał 16 meczów, w których zdobył 2 bramki. Sabadell nie zdołało się utrzymać w ekstraklasie a Zamora wobec małych perspektyw na grę w Atlético powrócił do Argentyny, gdzie został zawodnikiem River Plate.
Z River Plate zdobył mistrzostwo Argentyny w 1990. W 1990 powrócił do Newell’s Old Boys, w którym grał przez trzy kolejne sezony. Z NOB dwukrotnie zdobył mistrzostwo Argentyny w 1991 i Clausura 1992. W sierpniu 1993 Zamora przeszedł do meksykańskiego Cruz Azul. W lidze meksykańskiej zadebiutował 19 września 1993 w wygranym 3-0 meczu z Club América[3]. Z Cruz Azul zdobył Puchar Mistrzów CONCACAF w 1996. 24 listopada 1996 w przegranym 0-4 meczu z Deportivo Toluca po raz ostatni wystąpił w lidze[4]. Ogółem w lidze meksykańskiej Zamora rozegrał 88 meczów, w których zdobył 32 bramki. Po powrocie do Argentyny po raz trzeci został zawodnikiem Newell’s Old Boys. W NOB Zamora pożegnał się z ligą argentyńską, w której w latach 1985-1998 rozegrał 228 meczów, w których strzelił 44 bramki. W 1999 był zawodnikiem boliwijskiego Club Jorge Wilstermann. Piłkarską karierę Zamora zakończył w drugoligowym CA Platense w 2000.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Argentyny Zamora zadebiutował 26 listopada 1992 w wygranym 2-0 towarzyskim meczu z Polską. W 1993 zdobył Copa América. Na turnieju w Ekwadorze był rezerwowym i nie wystąpił żadnym w meczu. Ostatni raz w reprezentacji Zamora wystąpił 29 sierpnia 1993 w zremisowanym 3-0 meczu eliminacji Mistrzostw Świata z Paragwajem. Ogółem w barwach albicelestes wystąpił w 3 meczach.
Przypisy
- ↑ Sabadell 0 - 1 Cádiz CF. bdfutbol.com. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
- ↑ Sabadell 0 - 0 Valladolid. bdfutbol.com. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
- ↑ América 0 - 3 Cruz Azul. mediotiempo.com. [dostęp 2012-05-02]. (hiszp.).
- ↑ Toluca 4 - 0 Cruz. mediotiempo.com. [dostęp 2012-05-02]. (hiszp.).
Bibliografia
- Julio Zamora w bazie National Football Teams (ang.)
- Profil. once-onze.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-04)].
- Profil
- Statystyki
- Mecze w reprezentacji