Jurij Steć

Jurij Steć
Юрій Стець
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jurij Jarosławowycz Steć

Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1975
Czortków

Zawód, zajęcie

polityk, dziennikarz

Alma Mater

Narodowy Techniczny Uniwersytet Politechnika Charkowska

Multimedia w Wikimedia Commons

Jurij Jarosławowycz Steć, ukr. Юрій Ярославович Стець (ur. 29 grudnia 1975 w Czortkowie[1]) – ukraiński polityk i dziennikarz, deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy, w latach 2013–2014 przewodniczący Partii Solidarność, od 2014 do 2019 minister.

Życiorys

Ukończył Uczelnię Muzyczną w Czerniowcach, a następnie Narodowy Techniczny Uniwersytet Politechnika Charkowska. Od 1997 zawodowo związany z przedsiębiorstwem mediowym NBM kontrolowanym przez Petra Poroszenkę. Był m.in. redaktorem programów muzycznych, wicedyrektorem, a następnie głównym producentem w ramach 5 kanału. Został też prezesem fundacji Moja Ukraina[1].

W 2007 po raz pierwszy uzyskał mandat poselski z listy Naszej Ukrainy – Ludowej Samoobrony jako przedstawiciel ugrupowania Jurija Łucenki. W 2012 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję z listy łączącej środowiska opozycyjne wobec Wiktora Janukowycza Batkiwszczyny[1]. W czerwcu 2013 Jurij Steć został przewodniczącym nieaktywnej od kilku lat Partii Solidarność założonej przez Petra Poroszenkę[2]. W sierpniu 2014 zastąpił go na tej funkcji Jurij Łucenko, a ugrupowanie przekształciło się w Blok Petra Poroszenki. W październiku tego samego roku z listy BPP został wybrany do parlamentu VIII kadencji[3]. W grudniu 2014 wszedł w skład drugiego gabinetu Arsenija Jaceniuka jako minister polityki informacyjnej[4]. Utrzymał to stanowisko również w powołanym w kwietniu 2016 rządzie Wołodymyra Hrojsmana[5]. Zakończył urzędowanie w sierpniu 2019.

Życie prywatne

Jurij Steć jest żonaty z dziennikarką Janą Konotop. Mają dwójkę dzieci: syna i córkę[1], której chrzestnymi zostali Jurij Łucenko i Maryna Poroszenko (żona Petra Poroszenki)[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Стець Юрий Ярославович. liga.net. [dostęp 2014-10-28]. (ros.).
  2. ↑ Порошенко подарував своєму продюсеру партію, щоб той зайняв крісло у політраді Яценюка. expres.ua, 17 czerwca 2013. [dostęp 2014-10-28]. (ukr.).
  3. ↑ Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2014-10-28]. (ukr.).
  4. ↑ Рада проголосувала новий Кабмін. pravda.com.ua, 2 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-03]. (ukr.).
  5. ↑ New Cabinet formed in Ukraine. unian.info, 14 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  6. ↑ Луценко, Порошенко і Стець породичалися. pravda.com.ua, 10 kwietnia 2013. [dostęp 2014-10-28]. (ukr.).