Kamienica przy ulicy Psie Budy 8 we Wrocławiu

Kamienica przy ulicy Psie Budy 8
Symbol zabytku nr rej. A/5306/7 z 19.07.1961[1]
Ilustracja
Kamienica przy ulicy Psie Budy 8
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Psie Budy 8

Styl architektoniczny

barok

Kondygnacje

cztery

Ważniejsze przebudowy

1958 -1961

Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Psie Budy 8”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Psie Budy 8”
51,109793°N 17,027241°E/51,109793 17,027241
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica przy ulicy Psie Budy – barokowa kamienica znajdująca się na ulicy Psie Budy 8 we Wrocławiu.

Historia i opis architektoniczny

Kamienica murowana z XVII wieku[2] otrzymała fasadę barokową w pierwszej połowie XVIII wieku[3]. Była to wówczas trzyosiowa, czterokondygnacyjna kamienica. Nad trzecią kondygnacją znajdował się wydatny gzyms koronujący zaklęśnięty w środkowej partii. Nad nim umieszczony był dwukondygnacyjny szczyt (dwuosiowy na pierwszej kondygnacji i jednoosiowy na drugiej) zwieńczonym trójkątnym tympanonem. Dolna część szczytu miała po bokach spływy, a część górna wydzielona profilowanym gzymsem miała kształt trójkąta zbliżonego do tympanonu[4]. Na samym szczycie znajdowała się kamienna szyszka. Oś środkowa kamienicy była zaznaczona niewielkim ryzalitem, a nad jej oknami na pierwszej i drugiej kondygnacji znajdowały się sztukatorskie dekoracje. Wszystkie okna miały uszakowe opaski. W skrajnej lewej osi znajdował się portal, również w uszakowymi obramieniami i z nadświetlem[5] umieszczonym powyżej drzwi[4]. W osi nadproża portalu znajdował się eliptyczny kartusz w obramieniu o motywach akantowych[4].

Po 1945 roku

Po działaniach wojennych w 1945 roku kamienica została odbudowana w latach 1958–1961 według projektu Stanisława Koziczuka[6]. Przekształceniu uległ układ wewnętrzny budynku, głównie z powodu połączenia kamienicy z dwoma sąsiadującymi budynkami nr 7 i 9. Zachowano oryginalny wystój fasady do wysokości gzymsu nad trzecim piętrem, ale zupełnym zmianom uległ szczyt kamienicy. Nadano mu nieistniejący wcześniej szczyt w formie aediculi otoczonej wolutowymi spływami i lizenami, na których wsparto trójkątny tympanon. Nie zachowało się nadświetle portalu oraz pierwotna stolarka drzwiowa[4].

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .
  2. ↑ GEZ
  3. ↑ Brzezowski 2005 ↓, s. 247.
  4. ↑ a b c d Brzezowski 2005 ↓, s. 248.
  5. ↑ Projekt portalu z nadświetlem
  6. ↑ Brzezowski 2005 ↓, s. 249.

Bibliografia

  • Wojciech Brzezowski: Dom mieszkalny we Wrocławiu w okresie baroku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005. ISBN 83-7085-885-6.
  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t. I. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997. ISBN 83-7023-679-0.