Karakara jasnogłowa
| Milvago chimachima[1] | |||
| (Vieillot, 1816) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | sokołowe | ||
| Rodzina | sokołowate | ||
| Podrodzina | sokoły | ||
| Plemię | Polyborini | ||
| Rodzaj | Milvago | ||
| Gatunek | karakara jasnogłowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 najmniejszej troski | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
| |||
| |||
Karakara jasnogłowa[4], skrzeczka jasnogłowa[potrzebny przypis], trębacz jasnogłowy[5] (Milvago chimachima) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny sokołowatych (Falconidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Zasięg występowania
Karakara jasnogłowa występuje w zależności od podgatunku[6][2]:
- M. chimachima cordata – południowa Kostaryka przez Amerykę Południową na północ od Amazonki.
- M. chimachima chimachima – od Amazonki na południe do północnej Argentyny.
Morfologia
Długość ciała 40–45 cm, rozpiętość skrzydeł 74–95 cm; masa ciała samców 277–335 g, samic 307–364 g[7]. Samice podobne do samców, ale nieco większe i cięższe[7].
Mały, jasny dziób. Tułów kremowy, tylko brew brązowoczarna. Skrzydła brązowe, z jasnymi plamami na zewnętrznych lotkach I rzędu. Kuper jasny; ogon prążkowany, z przepaską przy końcu. Młode kreskowane na głowie i spodzie ciała.
Ekologia i zachowanie
Zwykle spotykany samotnie lub w parach; chodzi po ziemi albo przesiaduje na eksponowanych stanowiskach. Przeszukuje teren podczas wolnego, spokojnego lotu, chwilami szybuje. Pospolity na terenach otwartych i w pobliżu dużych rzek na nizinach i średnich wysokościach.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje karakarę jasnogłową za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 5–50 milionów dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za wzrostowy[3].
Przypisy
- ↑ Milvago chimachima, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Yellow-headed Caracara (Milvago chimachima). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
- ↑ a b Milvago chimachima, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Polyborini Bonaparte, 1838 (wersja: 2019-04-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-01].
- ↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 52, 1999. ISSN 0550-0842.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Seriemas, falcons. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
- ↑ a b Bierregaard, R. O., G. M. Kirwan, P. F. D. Boesman & J. S. Marks: Yellow-headed Caracara (Milvago chimachima). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Birds of the World. Ithaca, NY, USA: Cornell Lab of Ornithology, 2020. (ang.).
Bibliografia
- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Species account: Yellow-headed Caracara Milvago chimachima. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
