Karantania
| VII wiek – 822 | |||
| Stolica | Maria Saal | ||
|---|---|---|---|
| Pierwszy władca | Waluk | ||
| Ostatni władca | Waltunk | ||
| Data powstania | 658 | ||
| Data likwidacji | 828 | ||
 Przypuszczalny obszar Karantanii | |||
| |||
| |||
Karantania (łac. Carantanum, słoweń. Karantánija) − jedno z pierwszych państw słowiańskich w historii, założone przez osiadłe na terenach dzisiejszej Austrii i Słowenii plemię Karantan. Jego początki są nieznane.
Historia
Państwo karantańskie istniało już w VII wieku, być może nawet wcześniej. Jego władca Waluk miał udzielić wsparcia zbrojnego Samonowi podczas wojny z Frankami[1].
W VIII wieku Karantania toczyła wojny z Awarami. Pierwsza nie budząca wątpliwości wzmianka o tym państwie związana jest z księciem Borutą, który około 745 roku, w obliczu najazdu awarskiego, zwrócił się o pomoc do Bawarii. Bawarowie udzielili Karantanom wsparcia, jednak korzystając z sytuacji podporządkowali kraj królowi Franków. Następca Boruty, Kakacjusz, musiał już uzyskać zgodę Franków na objęcie tronu. Za jego panowania Karantania przyjęła chrzest w obrządku łacińskim.
Po śmierci Chotimira w 769 roku doszło do powstania zwolenników pogaństwa. Powstanie stłumione zostało w wyniku interwencji bawarskiej, a na tronie osadzony został wówczas Waltunk.
W 819 roku Karantania przyłączyła się do powstania Ljudevita Posawskiego. Po jego upadku w 822 państwo zostało zlikwidowane i włączone bezpośrednio do państwa Franków.
Ustrój Karantanii oparty był na dawnym systemie organizacji plemiennej. Władca współrządził wraz z grupą możnych wywodzącą się ze starszyzny plemiennej. Dużą rolę w państwie odgrywali także tzw. kosezi, wojownicy zobowiązani do służby wojskowej.
Kosezi dokonywali wyboru księcia, który następnie był intronizowany na książęcym kamieniu w Krnskim Gradzie (Karnburg)[2].
Władcy Karantanii
- Waluk (współczesny Samonowi)
- Boruta (połowa VIII wieku)
- Kakacjusz (ok. 750[3])
- Chotimir (753[3]−769)
- Waltunk (772−784[3])
Zobacz też
Przypisy
- ↑ JerzyJ. Skowronek JerzyJ., MieczysławM. Tanty MieczysławM., TadeuszT. Wasilewski TadeuszT., Historia Słowian południowych i zachodnich, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 24, ISBN 83-01-07549-X .
- ↑ Encyklopedia historyczna świata, tom IX, wyd. Opres, Kraków 2001, ss. 183-184, ISBN 83-85909-70-2.
- ↑ a b c Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 114, ISBN 83-85719-85-7.
Bibliografia
- JerzyJ. Strzelczyk JerzyJ., Od Prasłowian do Polaków, Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, ISBN 83-03-02015-3, OCLC 834799058 .
