Karol Czechowski

Karol Czechowski (ur. 26 kwietnia 1900 w Kornaczówce, zm. 10 września 1939 pod Lipskiem) – kapitan broni pancernych Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 26 kwietnia 1900 w Kornaczówce, w ówczesnym powiecie krzemienieckim guberni wołyńskiej, w rodzinie Aleksandra[1].

Po zakończeniu wojny z bolszewikami służył w 9 pułku ułanów w Czortkowie i Trembowli[2][3][4][5][6][7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 sierpnia 1921 i 286. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[2]. 18 maja 1923 prezydent RP awansował go z dniem 1 stycznia 1923 na porucznika w korpusie oficerów jazdy ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1922 i 7,5 lokatą[8]. Na stopień rotmistrza awansował ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 17. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[9]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów broni pancernych, grupa liniowa[10]. W marcu 1939 pełnił służbę w 1 batalionie pancernym w Poznaniu na stanowisku dowódcy szwadronu pancernego[11].

W czasie kampanii wrześniowej walczył na stanowisku dowódcy szwadronu czołgów rozpoznawczych dywizjonu rozpoznawczego Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej [12]. Poległ 10 września 1939 pod m. Lipsko[12].

Według kilku źródeł poległym dowódcą szwadronu czołgów rozpoznawczych dywizjonu rozpoznawczego Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej miał być rotmistrz Antoni Czechowicz[13][14][15][16].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-07]..
  2. ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 181.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 617, 691.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 559, 613.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 298, 362.
  6. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 22, 97.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 161, 636.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 26 maja 1923, s. 7.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 440.
  10. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 234.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 791.
  12. ↑ a b Kuchciak 2017 ↓, s. 169.
  13. ↑ Szubański 1989 ↓, s. 183, 294, jako kapitan, poległy 8 września.
  14. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 29, 296, jako rotmistrz (ur. 3 VII 1897 zamiast 7 III), poległy 10 września w rejonie Solca.
  15. ↑ Zaleski 1988 ↓, s. 55-57, 61, 129, 163, 287, jako kapitan broni pancernych, poległy 10 września pod Lipskiem.
  16. ↑ Straty ↓, Wg „Księgi pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej. Żołnierze września” poległ 7 września 1939 w Solcu nad Wisłą i tam pochowany.
  17. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 22.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 161.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Michał Kuchciak. Nieznane relacje dotyczące Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej w 1939 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (262), 2017. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne. ISSN 1640-6281. 
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
  • Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07660-X.
  • Wacław Zaleski: W Warszawskiej Brygadzie Pancerno-Motorowej 1939. Z dziejów 1 Pułku Strzelców Konnych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1988. ISBN 83-11-07460-7.

Linki zewnętrzne

  • Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-06-07].