Karta Różnorodności

Karta Różnorodności (ang. Diversity Charter) – międzynarodowa inicjatywa mająca na celu promowanie różnorodności i równych szans w zatrudnieniu, bez względu na płeć, rasę, orientację seksualną, pochodzenie etniczne, wiek, niepełnosprawność czy religię[1].

Opis inicjatywy

Karta jest dobrowolnym, pisemnym zobowiązaniem sygnatariusza (przedsiębiorstwa lub instytucji publicznej) do wdrożenia rozwiązań na rzecz równego traktowania i różnorodności w miejscu pracy. Sygnatariusz podejmuje się m.in. przeciwdziałania mobbingowi i dyskryminacji w miejscu pracy, zapewnienia równości w zakresie wynagrodzenia, dostępu do pracy, awansów i szkoleń, prowadzenia wśród pracowników i współpracujących z nim podmiotów promocji i edukacji w zakresie promocji różnorodności[2][3]. Z założenia zobowiązania podjęte poprzez podpisanie Karty Różnorodności wykraczają poza obowiązujące w tym zakresie ustawodawstwo[4], są jednak całkowicie dobrowolne, nie mają mocy prawnej, a ich przestrzeganie monitorowane jest na podstawie danych dostarczonych przez samych sygnatariuszy[5][6].

Historia

Pomysł stworzenia Karty Różnorodności pierwszy raz pojawił się w styczniu 2004 r. w raporcie francuskiego think tanku Institut Montaigne[5][7]. Na podstawie raportu 22 października 2004 r., z inicjatywy Claudea Bébéara i Yazida Sabega, trzydziestu trzech sygnatariuszy podpisało Charte de la diversité en entreprise – pierwszą tego rodzaju w Europie[7]. W następnych latach podobne karty zostały przyjęte w Hiszpanii, Austrii, Niemczech, Szwecji, Belgii i we Włoszech[8]. 14 lutego 2012 r. Kartę Różnorodności przyjęto także w Polsce[2][3]. Począwszy od 2004 r. narodowe Karty Różnorodności podpisało ponad 5000 podmiotów (stan na 2010[9]). Inicjatywa Karty Różnorodności jest wspierana i finansowana przez Unię Europejską[3]. Planowane jest także przyjęcie kart w Luksemburgu, Wielkiej Brytanii, Danii, Holandii, Bułgarii, Rumunii, Finlandii, Norwegii i Grecji[8].

Przypisy

  1. ↑ Diversity Charters across the EU. European Commission, 5 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-15]. (ang.).
  2. ↑ a b W kancelarii premiera podpisano Kartę Różnorodności. [w:] Onet.pl [on-line]. Grupa Onet.pl S.A., 14 lutego 2012. [dostęp 2013-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 grudnia 2013)].
  3. ↑ a b c The Polish Diversity Charter. European Commission, 5 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-15]. (ang.).
  4. ↑ The Actions in the Diversity Charter. [w:] www.diversity-charter.com [on-line]. Secretariat General for the Diversity Charter. [dostęp 2012-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lutego 2012)]. (ang.).
  5. ↑ a b Susanne Wessendorf, Steven Vertovec: The Multiculturalism Backlash: European Discourses, Policies and Practices. Taylor & Francis, 2010, s. 97. ISBN 978-0-415-55648-4. OCLC 320132297. (ang.).
  6. ↑ Policies to Enhance Diversity in Recruitment and Professional Development. W: Patrick Aubert: Equal opportunities? The labour market integration of the children of immigrants. OECD Publishing, 2010, s. 246. DOI: 10.1787/9789264086395-en. ISBN 978-92-64-08239-7. OCLC 643520965. (ang.).
  7. ↑ a b History. [w:] www.diversity-charter.com [on-line]. Secretariat General for the Diversity Charter. [dostęp 2012-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lutego 2012)]. (ang.).
  8. ↑ a b Diversity Charter launched in Poland. [w:] The Newsbundle for CSR Europe's members and partners [on-line]. CSR Europe, 23 lutego 2012. s. 7. [dostęp 2013-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 grudnia 2013)]. 250. (ang.).
  9. ↑ EU-Diversity Charter Exchange Platform. European Institute of Women’s Health’s, 3 sierpnia 2010. [dostęp 2012-03-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Karta Różnorodności: Oficjalna strona polskiej Karty Różnorodności. www.kartaroznorodnosci.pl. [dostęp 2012-03-09]. (pol. • ang.).
Kontrola autorytatywna (organizacja pozarządowa):