Katarzyna Borowińska

Katarzyna Borowińska
Magda
Ilustracja
strzelec strzelec
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1923
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 września 1944
Mokotów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

Pułk Baszta

Stanowiska

łączniczka-sanitariuszka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
Powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941)
Multimedia w Wikimedia Commons
Akt mianowania Katarzyny Borowińskiej na wyższy stopień wojskowy podporucznika

Katarzyna Zofia Borowińska ps. „Magda” (ur. 12 maja 1923 w Warszawie, zm. 26 września 1944 tamże) – polska sanitariuszka i łączniczka Armii Krajowej[1]. Pośmiertnie awansowana na stopień podporucznika.

Życiorys

Córka Bolesława i Janiny z Braciszewskich. Mieszkała w Warszawie przy ul. Hożej 38. Ojciec Katarzyny był felczerem w Szpitalu św. Łazarza przy ul. Książęcej 2 w Warszawie.

W konspiracji w ZWZ-AK służyła w stopniu strzelca[2]. Podczas okupacji niemieckiej pracowała jako członek konspiracji w Okręgowej Izbie Zdrowia w Warszawie niosąc pomoc wielu pracownikom służby zdrowia[3]. W czasie powstania warszawskiego „Magda” pełniła funkcję łączniczki-sanitariuszki[4][5][6] w kompanii B-2 batalionu „Bałtyk”, pułk „Baszta”[7][8]. Poległa 26 września 1944 roku na Mokotowie w starciu z niemieckimi czołgami przy Stacji Telefonów na ul. Szustra (obecnie Dąbrowskiego 30) róg ul. Wiśniowej[9]. Miała 21 lat.

Katarzyna Zofia Borowińska została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Walecznych[10]. Nadanie Krzyża Walecznych zostało zweryfikowane pozytywnie przez Ministerstwo Obrony Narodowej w lutym 1974 r.[11]

19 czerwca 2019 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej podpisał postanowienie Nr 112.48.2019 o pośmiertnym nadaniu Katarzynie Zofii Borowińskiej pierwszego stopnia oficerskiego podporucznika w uznaniu zasług na rzecz obronności państwa[12].

Symboliczny nagrobek Katarzyny znajduje się na grobie rodzinnym na Starych Powązkach, kwatera 301, natomiast pochowana jest w kwaterze A-26 pułku „Baszta” na Powązkach Wojskowych, w jednym z grobów, gdzie chowano poległych niezidentyfikowanych.

  • Mokotów. Stacja Telefonów przy ul. Szustra (obecnie Dąbrowskiego 30) róg Wiśniowej, gdzie 26 września 1944 roku w potyczce z niemieckimi czołgami poległa Katarzyna Borowińska.
    Mokotów. Stacja Telefonów przy ul. Szustra (obecnie Dąbrowskiego 30) róg Wiśniowej, gdzie 26 września 1944 roku w potyczce z niemieckimi czołgami poległa Katarzyna Borowińska.
  • Powązki Wojskowe, kwatera A-26 pułku „Baszta”. Granitowa tablica upamiętniająca poległych z kompanii B-2, w tym sanitariuszkę Katarzynę Borowińską ps. „Magda”.
    Powązki Wojskowe, kwatera A-26 pułku „Baszta”. Granitowa tablica upamiętniająca poległych z kompanii B-2, w tym sanitariuszkę Katarzynę Borowińską ps. „Magda”.
  • Nagrobek Katarzyny Borowińskiej na grobie rodzinnym. Stare Powązki, kwatera 301. Sentencja nagrobna: „A jeśli komu droga otwarta do nieba, - Tym, co służą Ojczyźnie” - J. Kochanowski
    Nagrobek Katarzyny Borowińskiej na grobie rodzinnym. Stare Powązki, kwatera 301. Sentencja nagrobna: „A jeśli komu droga otwarta do nieba, - Tym, co służą Ojczyźnie” - J. Kochanowski

Przypisy

  1. ↑ Katarzyna Borowińska – biogram ↓.
  2. ↑ KomisjaK. Weryfikacyjna KomisjaK., Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, Zarząd Główny. 
  3. ↑ Bayer 1985 ↓, s. 25.
  4. ↑ HannaH. Michalska... HannaH., Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945. Poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej. (patrz BOROWIŃSKA ZOFIA) PIW 1988, 1988, ISBN 83-06-01195-3 .
  5. ↑ Urbanek 1988 ↓, s. 310.
  6. ↑ Encyklopedia Medyków PowstaniaE.M.P. Warszawskiego Encyklopedia Medyków PowstaniaE.M.P., Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego .
  7. ↑ Ajewski 1990 ↓, s. 321.
  8. ↑ Ajewski 1992 ↓, s. 147.
  9. ↑ Bartelski 1971 ↓, s. 529, 573.
  10. ↑ Komenda Sił Zbrojnych wK.S.Z. Kraju Komenda Sił Zbrojnych wK.S.Z., Wyciąg z rozkazu, Nr 512/BP, 2 października 1944 .
  11. ↑ Zaświadczenie nrZ. DK-9748/W Zaświadczenie nrZ., „Wykaz osób odznaczonych Krzyżem Walecznych za czyny bojowe dokonane w okresie II wojny światowej” sporządzony przez Departament Kadr i Szkolnictwa Wojskowego MON, 1997 .
  12. ↑ Postanowienie Nr 112.48.2019, Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 czerwca 2019 roku Nr 112.48.2019 o nadaniu pierwszego stopnia oficerskiego .

Bibliografia

  • Powstańcze biogramy w Muzeum Powstania Warszawskiego – Katarzyna Borowińska.
  • Eugeniusz Ajewski: „Mokotów Walczy 1944”. Zbiór dokumentacji dotyczącej Powstania Warszawskiego 1944 roku na Mokotowie. T. I. 1990.
  • Eugeniusz Ajewski: „Mokotów Walczy 1944”. Zbiór dokumentacji dotyczącej Powstania Warszawskiego 1944 roku na Mokotowie. T. II. 1992.
  • Lesław Marian Bartelski: „Mokotów 1944”. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
  • Bożena Urbanek: Pielęgniarki i sanitariuszki w Powstaniu Warszawskim w 1944 r.. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988. ISBN 83-01-06803-5.
  • Stanisław Bayer: „Służba zdrowia Warszawy w walce z okupantem 1939-1945”. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07170-5.

Linki zewnętrzne

  • Katarzyna Borowińska na Wirtualnym Murze Muzeum Powstania Warszawskiego
  • Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego