Kazimierz Kosiba
 | |||
 major piechoty | |||
| Data i miejsce urodzenia | 3 czerwca 1893 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 kwietnia 1942 | ||
| Przebieg służby | |||
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
| Formacja | Legiony Polskie | ||
| Jednostki | |||
| Stanowiska | komendant obwodu | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
 | |||
| Odznaczenia | |||
      | |||
| |||
Kazimierz Kosiba (ur. 3 czerwca 1893 w Tarnowie, zm. 9 kwietnia 1942 w KL Auschwitz) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 3 czerwca 1893 w Tarnowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bronisława i Józefy z Ragatów[1][2][3]. Ukończył szkołę powszechną i Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Tarnowie[4].
12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5][6]. W maju tego roku został przeniesiony z 4 pp Leg. do 48 pułku piechoty w Stanisławowie na stanowisko dowódcy II batalionu[7]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko oficera sztabowego pułku[8][9]. 15 stycznia 1930 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisko inspektora wyszkolenia Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego przy 6 Okręgowym Urzędzie WFiPW z siedzibą we Lwowie[10][11][12]. 22 września 1932 został przeniesiony do 39 pułku piechoty w Jarosławiu na stanowisko dowódcy II batalionu, detoszowanego w Lubaczowie[10][13]. W lutym 1937 został przeniesiony do 69 pułku piechoty w Gnieźnie na stanowisko kwatermistrza[2]. W następnym roku zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „II zastępca dowódcy pułku”[14].
W czasie okupacji niemieckiej był komendantem Obwodu ZWZ w Dąbrowie Tarnowskiej[2]. Został aresztowany przez Niemców. 5 kwietnia 1941 został uwięziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, w którym zginął 9 kwietnia 1942[15].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6260 – 17 maja 1922[16][1][17]
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[18][19][20]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[21][22][23]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”[24][25]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[21]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[21]
- Swastyka 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich[26]
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 118.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 20, w marcu 1939 zajmował 4. lokatę.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 145.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 173.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 62, 179.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 384.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 468.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 415.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 629.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 17.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-10].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 409.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.
Bibliografia
- Kosiba Kazimierz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.59-4988 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-03].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-10-10].
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-29].
