Ken Norton

Ten artykuł od 2016-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ken Norton

Ken Norton (2010)
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1943 Jacksonville (Illinois)
Data i miejsce śmierci	18 września 2013 Henderson
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Styl walki	praworęczny
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	50
Zwycięstwa	42
Porażki	7
Remisy	1
Multimedia w Wikimedia Commons

Kenneth Howard Norton senior (ur. 9 sierpnia 1943 w Jacksonville, zm. 18 września 2013 w Henderson) – amerykański bokser zawodowy, który startował w latach 1967–1981 i był mistrzem świata wagi ciężkiej federacji WBC w 1978. Najbardziej znany był ze swoich walk z Muhammadem Alim^[1], w których Norton wygrał pierwszą przez niejednogłośną decyzję, drugą przegrał przez niejednolitą decyzję, i przegrał finał przez kontrowersyjną jednogłośną decyzję. Norton walczył również z Larrym Holmesem w 1978, ledwo przegrywając przez niejednolitą decyzję.

Życiorys

Z 50 stoczonych walk na zawodowym ringu Norton wygrał 42, w tym 33 przed czasem. Przegrywał siedem razy i raz zremisował. Wśród pokonanych przez niego bokserów znaleźć można także innych znanych Amerykanów: George'a Foremana, Joe'a Fraziera, Leona Spinksa i Jimmy'ego Younga.

Sławę zapewniła mu wygrana walka 31 marca 1973 z Muhammadem Alim. Wtedy w pojedynku o pas mistrzowski North American Boxing Federation w San Diego pokonał decyzją sędziów na punkty Alego (jednym z ciosów złamał mu nawet dolną szczękę), który poniósł wówczas dopiero drugą porażkę w karierze (wcześniej w 1971 przegrał z Joe Frazierem). Później obaj bokserzy walczyli jeszcze dwa razy i oba pojedynki wygrał Ali^[2].

Ostatni występ na ringu Norton odnotował 5 listopada 1981. Wówczas w nowojorskiej Madison Square Garden został znokautowany przez Gerry’ego Cooneya. Wcześniej, w 1977, został na krótko mistrzem świata wagi ciężkiej WBC^[3].

W czasie kariery bokserskiej Norton został również aktorem, grając m.in. w filmie Mandingo (1975). Wycofał się z boksu w 1981 i został wprowadzony do International Boxing Hall of Fame w 1992.

W 2000 opublikował swoją autobiografię Going the Distance^[4].

Statystyka^{[potrzebny przypis]}

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Ken Norton w bazie IMDb (ang.)
• Ken Norton w bazie Filmweb
• Ken Norton w bazie Notable Names Database (ang.)