Kiełb pospolity

Kiełb pospolity
Gobio gobio[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

karpiokształtne

Rodzina

karpiowate

Rodzaj

Gobio

Gatunek

kiełb pospolity

Synonimy
  • Cyprinus gobio Linnaeus, 1758
  • Gobio fluviatilis Cuvier, 1842
  • Gobio fluviatilis Fleming, 1828
  • Gobio fluviatilis lepidolaemus Kessler, 1872
  • Gobio gobio albanicus Oliva, 1961
  • Gobio gobio balcanicus Dimovski & Grupche, 1977
  • Gobio gobio gobio (Linnaeus, 1758)
  • Gobio gobio gymnostethus Ladiges, 1960
  • Gobio gobio intermedius Battalgil, 1943
  • Gobio gobio lepidolaemus Kessler, 1872
  • Gobio gobio microlepidotus Battalgil, 1942
  • Gobio gobio muresia Jaszfalusi, 1951
  • Gobio gobio nikolskyi Turdakov & Piskarev, 1955
  • Gobio gobio saramaticus Berg, 1949
  • Gobio latus Anikin, 1905
  • Gobio saxatilis Koch, 1840
  • Gobio vulgaris Heckel, 1836
  • Leuciscus gobio (Linnaeus, 1758)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

najmniejszej troski
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Kiełb pospolity[3], kiełb krótkowąsy[4], kiełb[4] (Gobio gobio) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Bywa hodowany w akwariach zimnowodnych.

Występowanie

Europa z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, środkowych i południowych Włoch, Grecji, północnej Szkocji, Norwegii północnej Szwecji i Finlandii Gatunek charakterystyczny dla rzek o żwirowym i piaszczystym dnie, pospolity także w jeziorach, zwłaszcza w strefie przyboju.

Opis

Osiąga najczęściej długość 8–14 cm. Nieliczne osobniki osiągają maksymalnie 20 cm. Ciało jest wrzecionowate, wygrzbiecone i lekko bocznie spłaszczone, pokryte dużymi łuskami (ok. 40 w linii bocznej). Linia brzucha prosta. Głowa długa, jej spodnia strona jest pozbawiona łusek (poza środkową częścią gdzie te czasami występują), pysk tępy, otwór gębowy dolny. Oczy duże. Na górnej szczęce dwa charakterystyczne krótkie wąsiki sięgające najwyżej do oka. Płetwa ogonowa jest rozwidlona. Grzbiet jest barwy brązowo-czarniawej, brązowo-niebieskawej bądź brązowo-zielonkawej. Boki są jaśniejsze, srebrzyste lub żółtawe z pasem 6–12 dużych, ciemnych plam barwy niebieskiej, aż do fioletowej. Płetwy szarawo-żółte lub bladoróżowe. Płetwa ogonowa jest nakrapiana małymi, ułożonymi w kilku, biegnących równolegle do wycięcia w płetwie rzędach, plamkami.

Odżywianie

Młode osobniki odżywiają się planktonem i małymi larwami owadów. Później odżywia się rozmaitymi bentosowymi bezkręgowcami. Pokarmu poszukuje gromadnie za dnia, w płytkiej wodzie na piaszczystym i żwirowym dnie.

Rozród

Dojrzewa płciowo w wieku 2–3 lat. Trze się w maju i czerwcu. Ikra o średnicy ok. 1,5 mm składana jest w liczbie 1000–3000 sztuk, na kamieniach i zatopionych korzeniach. Narybek wykluwa się po około 8 dniach, żyje na płyciznach, gromadnie, żywiąc się początkowo bardzo drobnym pokarmem. Kiełb żyje do 7 lat.

Znaczenie gospodarcze

Niegdyś chętnie spożywany ze względu na bardzo smaczne mięso i łatwość złowienia. Bardzo popularny jako przynęta na ryby drapieżne.

Ochrona

W Polsce nie posiada wymiaru ani okresu ochronnego.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Gobio gobio, [w:] Integrated Taxonomic Information System  (ang.).
  2. ↑ Gobio gobio, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species  (ang.).
  3. ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  4. ↑ a b Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

Bibliografia

  • Maria Brylińska: Ryby słodkowodne Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13100-4.
  • J. Lewczuk, Ogródek wodny, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1994, ISBN 83-09-01596-8.
Encyklopedia internetowa:
Identyfikatory zewnętrzne:
  • BioLib: 15589
  • GBIF: 4409628
  • identyfikator iNaturalist: 101585
  • ITIS: 163658
  • NCBI: 27704