Klimat okołobiegunowy

Strefa Klimatów okołobiegunowych – w klasyfikacji klimatów Wincentego Okołowicza jest to jedna z pięciu głównych stref klimatycznych. Obejmuje dwa typy klimatów:

• subpolarny (podbiegunowy) - północna Syberia, północna Kanada, Alaska, a na południowej półkuli wyspy subantarktyczne, np.: Wyspy Kerguelena, Wyspa Heard i Wyspa Bouveta.
• polarny (biegunowy) - Antarktyda, Grenlandia, wyspy Arktyki, północne krańce Syberii (według podziału Okołowicza).

Oba te klimaty charakteryzują się niskimi opadami przez cały rok, nie przekraczającymi 250 mm, w klimacie subpolarnym są to opady głównie śniegu, zaś w klimacie polarnym tylko śniegu. W klimacie subpolarnym temperatura w najcieplejszym miesiącu nie przekracza +6 °C, a większą część roku jest ona niższa. W klimacie polarnym temperatura jest zawsze mniejsza niż 0 °C, a roczna amplituda temperatury powietrza jest bardzo wysoka i może wynosić nawet 80 °C.

Charakterystyka klimatu subpolarnego:

• pojawia się zjawisko dnia i nocy polarnej
• brak klimatycznego lata (2–3 miesiące temp. do 5 °C)
• zima długa, mroźna trwająca 9-10 miesięcy
• opady śniegu do 300 mm

Charakterystyka klimatu polarnego:

• zjawisko dnia i nocy polarnej
• przez cały rok temp. ujemne (zimą do −70 °C)^[1]
• opady śniegu do 250 mm

Zobacz też

• klimat umiarkowany
• klimat podzwrotnikowy
• klimat zwrotnikowy
• klimat równikowy

Przypisy

Bibliografia

• Geografia Vademecum, J. Stasiak, Z. Zaniewicz; Wydawnictwo pedagogiczne OPERON, Gdynia 2006; ISBN 978-83-7461-942-4
• "Strefy Klimatyczne" - Wincenty Okołowicz; Atlas Geograficzny, praca zbiorowa, ; PPWK Warszawa 1990, Wydanie XXIII; ISBN 83-7000-011-8