Końskie szerokości

Ten artykuł od 2019-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Końskie szerokości – dwa obszary wysokiego ciśnienia atmosferycznego znajdujące się w okolicach 30 równoleżnika na półkuli północnej oraz południowej. Strefy te występują pomiędzy rejonem oddziaływania pasatów a rejonem o przeważających wiatrach zachodnich na półkuli północnej lub wiatrach wschodnich na półkuli południowej. Przemieszczają się one na północ lub południe w zależności od ruchu Słońca, pasatów i monsunów, wiejących z tej strefy na zewnątrz. Charakterystyczna pogoda dla końskich szerokości na morzu to stan ciszy lub słabego wiatru, wysokie temperatury powietrza oraz jego mała wilgotność. Na lądzie w tych szerokościach geograficznych przeważają pustynie. Termin końskie szerokości powstał w czasach, gdy transkontynentalny transport morski odbywał się żaglowcami, a częstym ładunkiem były konie przewożone z Europy do obu Ameryk oraz na Wyspy Karaibskie i Antyle. Podczas przedłużającej się podróży z powodu ciszy morskiej, koniecznością stawała się oszczędność wody pitnej dla pasażerów i załóg statków. Z tego powodu konie stawały się pierwszymi ofiarami racjonowania wody. Kończyły swój żywot po wyrzuceniu za burtę.