Kościół św. Barbary w Bytomiu

Kościół św. Barbary
w Bytomiu
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół od wschodu (2009)
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Bytom

Adres

ul. Józefa Chełmońskiego[1]

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Barbary

Wezwanie

św. Barbary

Wspomnienie liturgiczne

4 grudnia

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1928

Data zakończenia budowy

1930

Data poświęcenia

10 maja 1931

Dane świątyni
Styl

neoromański

Architekt

Arthur Kickton

Wieża kościelna
• liczba wież


2

Organy
• liczba głosów
• liczba manuałów


65
4

Położenie na mapie Bytomia
Mapa konturowa Bytomia, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Barbaryw Bytomiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Barbaryw Bytomiu”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Barbaryw Bytomiu”
Ziemia50°21′21,12″N 18°55′28,27″E/50,355867 18,924519
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Barbary w Bytomiu – neoromański kościół wzniesiony w latach 1928–1930 przy ul. Stefana Czarnieckiego w Bytomiu, podlegający rzymskokatolickiej parafii św. Barbary w Bytomiu.

Historia

Nawa główna świątyni (2019)
Arkady przy wejściu do dolnego kościoła (2019)

Inspiratorem i realizatorem planów budowy był ówczesny proboszcz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ks. Józef Niestrój[2]. Kościół został wybudowany w latach 1928-1929 na błotnistym terenie, który osuszono. Kierownikiem budowy został bytomski architekt Teodor Ehl realizując projekt Arthura Kicktona[3].

Kościół konsekrowany 10 maja 1931 r. przez kard. Adolfa Bertrama, ofiarodawcę ołtarza głównego. W 1937 r. wybudowany został budynek plebanii. Na początku lat 90. XX w. odnowiono elewację zewnętrzną kościoła.

Wyposażenie

Ołtarz główny wykonany został w drewnie przez rzeźbiarza Schreinera z Monachium, natomiast ołtarze boczne wykonał Anton Fogel[3]. W kościele znajdują się 65-głosowe organy z czterema manuałami. Są to największe organy w diecezji gliwickiej i jedne z największych na Górnym Śląsku[2] Zostały wybudowane przez niemiecki zakład Carla Berschdorfa z Nysy.

Dzwony nazywane ze względu na ich brzmienie „ozdobą Bytomia”, zostały zarekwirowane przez władze hitlerowskie. Z pięciu z nich ostał się jedynie jeden, najmniejszy[3].

Przypisy

  1. ↑ Bytom, Świętej Barbary. [w:] Diecezja Gliwicka [on-line]. [dostęp 2019-12-20].
  2. ↑ a b Parafia św. Barbary. kuria.gliwice.pl. [dostęp 2009-06-01]. (pol.).
  3. ↑ a b c H. Z. Łabęccy: Kościoły i kaplice Bytomia. Bytom: UM Bytom, 1992, s. 63, seria: Bytom wczoraj i dziś.

Linki zewnętrzne

  • Kościół świętej Barbary na starych pocztówkach
  • Kościół świętej Barbary - galeria zdjęć