Kościół Matki Boskiej Śnieżnej „Tas-Silġ” w Marsaxlokk

Kościół Matki Boskiej Śnieżnej „Tas-Silġ”

Il-knisja tal-Madonna tas-Silġ

1745 NICPMI (2013-09-23)
kościół
Państwo	Malta
Miejscowość	Marsaxlokk
Adres	Triq Delimara / Triq il-Patrijiet Tereżjani, MXK 1147[1]
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	w Marsaxlokk
Wezwanie	Matki Boskiej Śnieżnej
Historia Data zakończenia budowy • 1650 (pierwszy kościół) • 1833 (istniejący kościół) Aktualne przeznaczenie kościół Fundator • Giovanni Francesco Cassar (pierwszy kościół) • Anġolina Muscat Cassia Dorell (aktualny kościół)
Dane świątyni Architekt Francesco Fabri (aktualny kościół) Świątynia • materiał bud. • wapień maltański Wieża kościelna • liczba wież 2 Kopuła • liczba kopuł 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie Malty Kościół „Tas-Silġ”
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Kościół „Tas-Silġ”
35°50′39,5″N 14°33′08,5″E/35,844306 14,552361
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Matki Boskiej Śnieżnej „Tas-Silġ” (malt. Il-knisja tal-Madonna tas-Silġ^[2], ang. Church of Our Lady of the Snows)^[1] – rzymskokatolicki kościół^[3] leżący w miejscowości Marsaxlokk na Malcie. Świątynia wchodzi w skład parafii w Marsaxlokk^[4] i jest pod opieką karmelitów z przylegającego do kościoła klasztoru^[2][3][5][6].

Historia

Kościół Matki Boskiej Śnieżnej w Marsaxlokk jest został ufundowany przez Giovanniego Francesco Cassara (lub Gauci^[6][7]) około 1650. Fundator zadbał o wyposażenie kościoła we wszystko, co niezbędne do posługi i publicznego kultu. Umową w aktach notarialnych notariusza Natale Parmisciano, na której widnieje data 10 listopada 1670, ten sam fundator pozostawił na rzecz tego kościoła kilka zapisów i fundacji pobożnych. Kościół ten do dziś ma dobroczyńców^[2].

W 1832 oryginalny kościół rozebrano i ponownie odbudowano^[8] na tych samych fundamentach, ale według innego projektu architekta Francesco Fabri z Birgu. Koszty przebudowy poniosła markiza Anġolina Muscat Cassia Dorell. Markiza w swoim testamencie z 25 września 1834 pozostawiła pewne ciężary i prawa temu, kto przejmie ten kościół wraz z towarzyszącym mu pałacem i gruntami^[2][6].

Przez pewien czas kościół był zamknięty, z wyjątkiem kilku szczególnych dni, kiedy odwiedzał go prywatny kapelan rodziny Testaferrata. W 1933 kościół wraz z pałacem, ogrodem i otoczeniem został przekazany przez markiza Lorenzo Testaferratę karmelitom. Umowa darowizny została podpisana 22 kwietnia tego samego roku^[2][6].

Klasztor

Po przejęciu kościoła przez karmelitów budynek pałacu został przekształcony w klasztor. Budowę nowego rozpoczęto 28 marca 1937. Zaprojektował go architekt Andrew Micallef. Zakończenie prac i oficjalne oddanie klasztoru do użytku miało miejsce 2 października 1939. Po wybuchu II wojny światowej zakonnicy musieli przekazać go w używanie wojsku, a to w związku ze znajdującym się w pobliżu fortem Delimara. Wojsko opuściło klasztor 20 listopada 1942, a kilka dni później bracia ponownie poświęcili to miejsce^[2][6].

Architektura

Wygląd zewnętrzny

Fasada jest bardzo podobna do fasad maltańskich kościołów parafialnych. Jest na niej sześć długich pilastrów w stylu jońskim, po trzy z każdej strony, które podtrzymują całe belkowanie. W części środkowej, nieco wysuniętej na zewnątrz, znajdują się drzwi zwieńczone półokrągłym nadświetlem; nad nimi umieszczony jest fronton segmentowy. Na nim widnieje kartusz oraz medalion z koroną trzymaną przez dwa anioły. W medalionie wizerunek Madonny. Wyżej umieszczone jest duże okno i trójkątny fronton^[2].

Dach kościoła otacza niski murek kamienny z balustradami, natomiast po bokach zbudowane są dwie dzwonnice w formie wież. Mają po cztery łuki pomiędzy pilastrami w stylu jońskim, a nad nimi znajdują się niskie zwieńczenia w formie piramid. Całą budowlę zwieńcza kopuła z latarnią^[2].

Przed kościołem znajduje się niewielki placyk, na który od drogi prowadzącej do kościoła wchodzi się po pięciu stopniach. Placyk ma kształt półkola i jest otoczony kamiennymi balustradami^[2].

Wnętrze kościoła

Kościół ma plan ośmioboku z głęboką, półokrągłą apsydą. Po jego bokach znajduje się dwoje drzwi, z których jedne są zamknięte niszą z figurą św. Teresy z Ávili, założycielką zakonu Karmelitów Bosych. W kościele znajduje się również figura Matki Bożej z Góry Karmel, wykonana w Genui i podarowana przez klasztor w Bormli^[2][6].

Wnętrze kościoła otacza osiem par pilastrów w stylu jońskim, które podtrzymują belkowanie biegnące wokół. Z niego wznoszą się cztery łuki i cztery pendentywy, na których opiera się kopuła z latarnią. Apsyda ma sklepienie w formie półkopuły z monogramem Maryi^[2].

Niewielki obraz tytułarny przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem pomiędzy dwoma aniołami, siedzącą na wielkiej chmurze, a pod nią wiele pokrytych śniegiem gór. W rogu obrazu widać front kościoła i dwie klęczące kobiety. Obraz ten otoczony jest piękną ramą w stylu rokoko wyrzeźbioną w kamieniu. Nad nim znajduje się kartusz z napisem po łacinie^[2]. Autor obrazu nie jest znany^[6].

Po bokach ołtarza znajduje się dwoje drzwi również ozdobionych rzeźbionymi motywami, nad którymi znajdują się dwa okna zamknięte wypukłą żelazną kratą (ang. pregnant windows - „okna ciążowe”). I one również są podobnie ozdobione^[2].

Nad drzwiami wejściowymi znajduje się drewniana galeria na organy^[2].

Kościół dziś

Dziś kościołem opiekują się mnisi karmelici bosi, którzy codziennie sprawują msze św. i wszystkie czynności liturgiczne przez cały rok^[1][5]. Uroczyście obchodzone są trzy szczególne święta. Są to 4 sierpnia, tytularne święto Matki Bożej Śnieżnej; 16 lipca – święto Matki Bożej z góry Karmel i 1 października – święto św. Teresy od Dzieciątka Jezus^[2].

Ochrona dziedzictwa kulturowego

Od 23 września 2013 kościół jest umieszczony w National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod numerem 1745^[8].

Przypisy